2010'un var olmasından kısa bir süre sonra otuz üç yaşıma giriyorum. Bir kez daha yepyeni yılı tarihsiz karşılıyorum - son gece yarısı öpücüğümü hatırlamıyorum - on iki yıl önce sanırım? Bu sesler sizin tarafınızdan giderek daha fazla düşünülüyorsa, o zaman başka bileşenlerimiz de olacaktır: mükemmel çekici, eğlenceli, nazik, akıllı ve iyi konuşma kapasitesine sahip.
Bir bakalım.
Nasıl oluyor da insanlar romantik bir randevuya bile çıkmıyor? Eğer yaparsak, gece gerçekten muhtemelen başka biriyle tanıştığımız, konuşmak için iyi olan, ancak meyve sularınızı tam olarak akıtmayan o iyi görünümlü adamla olur. Arkadaşlarınız ve aileniz size "gerekli zamana sahip olduğunuzu" bildiriyor mu? Bu fikri tam olarak nereden anlıyorlar? Evet, kadınların kırk yaş ve üzerinde bebek sahibi olduğunu biliyorum.
Buradaki sorun, bir bebek bakıcısı bulamazsam ellili yaşlarımın özgürlüğünün tadını çıkaramayacak olmam. Hmm - belki ortağım Betty bu hafta sonu torununa bakarken benim çocuğuma da bakabilir? Torunlardan bahsetmişken, ben tek çocuğum. Annem büyükanne olmayı ne kadar çok istiyor. Korkarım ki böyle bir mutluluğa erişemeyecek. Jennifer Aniston'ın "Friends" dizisindeki karakteri Rachel, 30. partisinde söylemişti: Nişanlanmadan önce bir yıl boyunca birileriyle çıkmak istiyorum.
Nişanlı
Evlenmeden önce bir yıl nişanlı kalmak istiyorum. Bu tek başına 3 yıl öldürür. Programa bir de tam dönem hamilelik eklendiğinde bu süre dördüncü yıla çıkıyor. Yani, Bay Yarın'la kolayca tanışabilirsem, ilk çocuğumu doğurmadan önce otuz yedi ila otuz sekiz yaşlarında olacağım. Fena değil, değil mi? Çok önemli bir faktör dışında, Bay Tomorrow'la karşılaşma ihtimalim çok düşük.
Tam yarın. Yıl büyük olasılıkla son birkaç yılda olduğu gibi uçup gidecek - ve bu otuz dört yaşına girdiğimde, belki de en azından tamamen tarihsiz olmayacağım. O zaman bile, doğurganlık sürekli düşüyor ve komplikasyon veya tıbbi sorun olmadan tamamen doğal, sağlıklı bir hamilelik olasılığı kesinlikle tüplerden aşağı iniyor!
Seçenekler
Sıklıkla duyduğumuz bir başka öneri de bilimin mucizevi yardımını kullanmak - ve ayrıca üçüz çocuk sahibi olmak mı? Hayır, teşekkürler. İnsanların, bilimin hemen hemen olması koşuluyla "bir erkeğe ihtiyaç duymadığımızı" önermeleri gerçekten çok eğlenceli. Ya bize insanların dört bebek sahibi olacağı söylenmişse! Dünyada kim bunu tek başına yapabilir? Gerçeklerle yüzleşin demek isterdim ama sadece teselli sözleri arayan dostlarımızın yüreğine sağlık.
Bir cerrahi birim tarafından kullanılıyorum. Benim yaşımdaki (ve daha genç) kadınların histerektomi yaptırmak için geldiklerini görüyorum. Bunun beni nasıl hissettirdiğini anlatmama gerek var mı? Ancak şimdi çocukları düşünmeden önce gelmesi gereken şeyden bahsetmek istiyorum - sevgi. Oğullarının ve kızlarının güzel düğünleriyle sürekli övünen orta yaşlı hemşireler kullanıyorum.
Ne yazık ki bu bende yaptığım işi bırakıp bir yere saklanarak ağlama isteği yaratıyor. Birisi nişan ışıltılarını ve yüzüğünü heyecanla sergiliyorsa, bir bebek gibi ağlamak isterim. Birisi onu bir teklif ve diz kullanarak aşağı inecek kadar sevdi. Onlar muhtemelen yakın arkadaşlar, ruh eşleri. Kişisel olarak kaba bir varlık gibi düşündüğüm zamanlar oluyor - onlar için mutlu olmak benim için kişisel olarak zor.
Neler oluyor?
Şimdiye kadar kendimi onların pozisyonunda hayal etme yeteneğine sahip olduğum için ilişkilendirildi - ben her zaman içeriden ziyade dışarıdayım. Birbiri ardına kötü durumlar ya da başarısız ilişkiler oldu - sadece benimle bağlılık arayan erkekler ya da hiç bağlılık istemeyen erkekler. Bir adam boşandıktan sonra tamamen yalnızdı, bu yüzden on dört gün içinde beni sevdiğini düşündü.
Bir keresinde, bir arkadaşlık sitesinde yakışıklı, hoş bir adamla tanıştım - ve sonra neyse ki randevu kısmına geçmeden önce eski bir mahkum olduğunu öğrendim. İnternet randevuları çoğu insan için harikalar yaratıyor gibi görünüyor - ancak on yıl boyunca bunu denedikten sonra, nihayet benim için olmadığını fark ediyorum. Muhtemelen neden işe yaramadığına dair birkaç ayrıntılı açıklamaya girebilirim, ancak bu açıkça başka bir makale. Bahse girerim birçoğunuz beni tercih ediyorsunuz, bol miktarda sosyal hayatınız var.
Kendinizi rutin olmayan bir duruma sokabilmek için her zaman heyecan verici ve çeşitli bir şey yapmaya dalmak ve bunu bir noktaya getirmek, beklenmedik bir şekilde kucağınıza düşen aşkı bulma olasılığınız varsa bu tür bir durum. En fazla, kendinizi son derece iyi vakit geçirirken bulursunuz - eve geldiğinizde telefon numaraları olmadan.
Ruh Eşi
Çoğunlukla, pespaye evli bir adam ya da ona "merhaba" diyen herhangi bir kadına gerçekten saldırmak isteyen o son derece itici ruh tarafından vurulmuş olabilirsiniz. Eğer benim gibi birinin detaylı bir arkadaşıysanız, size şahsen kötü haberlerim var. "Merak etme, olacak. Piyasada herkes için birileri var" cümlesi pek de rahatlatıcı değil. Bu gerçekten basitçe iyi bir ifadedir. Gerçekte, ruh eşini asla bulamayan ve gerçekten yalnız yaşlanan bireyler var.
Bu, söylemeye gerek yok, bu hayatı bir kenara bırakmayı seçenlerden geliyor. Bir büyüğüm şöyle demişti: "Yol arkadaşımın otuzlu yaşlarında endişelendiğini hatırlıyorum, bugün ise altmışlı yaşlarında. Aradığı kişiyi asla bulamadı". Bunu dinlemek kalbimi kırdı - yine de siz, bu olabilir.
Sonuç
Tanrı yardımcımız olsun ki, bu durum genellikle benim ya da sizin başınıza bile gelmiyor. Ama belki de bu olasılığı hiç merak ettiniz mi? Bununla nasıl başa çıkabilirsiniz? Sonuçta, asla gerçekleşmeyecek bir hayali dört gözle bekleyerek yaşamak sağlıksız olmaz mı? En kötüsüne hazır olmak daha sağlıklı değil mi? Yoksa dostlarımızın teselli sözlerine kulak verip sabrımızı zamana mı saklamalıyız?