Bazı aileler aile reisi olmanın getirdiği talepler nedeniyle, bazıları zor zamanların getirdiği maliyetler nedeniyle, bazıları da bu zamanların savaşına kapıldıkları için parçalanıyor. Sonuç olarak, çocuklar çoğu zaman ve güvenlikleri için, bildikleri ve sevdikleri her şeyden koparılmakta ve ev dışında ikamet etmeye zorlanmaktadırlar...
Biliyor muydunuz?
Bu çocuklar muazzam bir sıkıntı ve keder altındadır ve bu iki güç, ruhların varlığına zarar vermektedir. Evlatlık çocuklar, hayatta kalmaya çalışarak, kendilerini çok kötü bir şekilde istismar etmiş ve incitmiş bir yetişkin dünyasında yaşamaya çalışarak görünmez bir savaşa giriyorlar. Çocuk ister en harap gettodan isterse en bakımlı komşudan gelmiş olsun, hiçbiri bildikleri her şeyden, çoğu zaman da aniden, uzaklaştırılmanın onlara dayattığı dehşet ve terörden muaf değildir.
Bu deneyimler çocukların hayata bakışını olumsuz yönde değiştirmektedir. Birçoğu için hayat sıkıcı ve anlamsız hale gelmiştir. Ruhsal ataletten muzdarip oluyorlar. Yıkılmış inançlar tarafından felç edilmiş ve cesaretsizliğin güçlü zincirleriyle zincirlenmiş çocuklara tanık oldum. Makine tarafından manipüle edilen, kötü haberler, kötü ilişkiler, kötü deneyimler ve kötü olan her şey; gerilim artıyor ve çok büyük hale geliyor.
Aklınızda bulundurun
Esnekliğini yitirene kadar gerilmiş ve gerilmiş bir lastik bant gibi olurlar. Ve şefkatli koruyucu aileler müdahale etmedikçe, yükün altında kopacaklardır. Koruyucu ailelerin çocukları dışarıdan gelen sıkıntılar, zorluklar ve umutsuzluktan bunalmış durumdadır. Sadece dışarıdan saldırıya uğramakla kalmıyorlar, aynı zamanda bazı çocuklarımızın içlerinde de korkuları var. Sadece kendi ailelerine olan güvenlerini kaybetmemişler, bu dünyaya olan güvenlerini kaybetmemişler, "sisteme" olan güvenlerini kaybetmemişler, aynı zamanda pek çoğu kendilerine olan güvenlerini de kaybetmişlerdir.
Kendilerini sorumlu tutarlar, endişeli, sinirli ve kafaları karışıktır. Psikolojik gökyüzünde bir endişe bulutu dolaşıyor. Birçoğunun uyumsuzluk geliştirmesi, grup üyesi olması veya diğer anti inflamatuar davranışlar sergilemesi şaşırtıcı mı? Birçok koruyucu aile çocuğu, yeni gerçekliklerini engellemek ve kederleriyle başa çıkmak için duvarlar örmüştür; duygusal duvarlar, kendilerini korumak ve çok acı veren şeylerden ayırmak için yaptıkları görünmez duvarlar.
Bir karşılaştırma
İsrailoğulları Babil'de yabancı dillerinde ilahiler ve ruhsal ezgiler söylemeye zorlandılar. Ama kaybettiklerinin acısıyla, "Yabancı bir ülkede Rab'bin ezgisini nasıl söyleyeceğiz?" diye sordular. Aynı şey koruyucu çocuklar için de söylenebilir. Evlatlık çocuklar bir grup sürgündür; tıpkı İsrailoğulları gibi, aşina oldukları şeylerden koparılır ve yabancı bir ülke kadar tuhaf bir ortama yerleştirilirler.
Yabancı yataklarda uyuyor, tanımadıkları insanlarla birlikte yabancı bir evde yaşıyorlar. Bir zamanlar bilinen pek çok şeyin yerini bilinmeyenin almasıyla, koruyucu aile çocukları kendilerini gerçek anlamda yabancı bir ülkede uzaylı olarak bulur ve kendi kayıplarına yenik düşerek yabancı bir bölgede nasıl şarkı söyleyebileceklerini merak ederler. Evlatlık çocuklar evlerinden uzakta, görünürde net bir son olmadan kendi hayatları risk altında. Ne bekleyeceklerini ya da herhangi bir beklenti içinde olup olmadıklarını bilmeden bekler ve izlerler.