"Ev Yöneticileri"/"Ekmek Kazananlar"/Çocuk Taşıyanlar"/"Motivatörler"/"Daha İyi Yarılar"-ama onlar bir fark yaratıyorlar, değil mi? Öyleyse neden bu farkı bir avantaja dönüştürmüyoruz, neden onlara karşı değil de onlarla birlikte yaşamıyoruz, hayal kurmuyoruz, umut etmiyoruz, meydan okumuyoruz? Bu bir kent çağı ve kadınlar erkeklerle birlikte etki yaratmak için buradalar, onları yok saymayalım, dinleyelim ve öncelik verelim.
Bildiğim iyi oldu mu?
Neredeyse tüm toplumlarda kadınlar erkekler karşısında ikincil konumda yer almıştır. İlk aşamalarda, hem kadınlar hem de erkekler eşit olarak başlarlar, ancak bir süre sonra erkekler daha fazla güç elde etmeye ve daha basit veya daha çok istenen rolleri üstlenmeye başlarlar. Eşitsizlik o kadar kurumsallaşmıştır ki yakın zamana kadar kadınlar erkeklerin kendileri üzerinde güç kullanma hakkını sorgulamamıştır. Kadınlar sadece erkeklerin yönetme hakkını kabul etmekle kalmamış, aynı zamanda erkeklerin üstünlüğünü doğal bir düzen olarak kabul etmeye zorlanmışlardır.
Cinsel taciz, eve taciz, kadınların iffetine hakaret, kaçırma, küçük kızları satın alma veya satma ve onları fuhuş yapmaya zorlama, tecavüz, cinayet kadına yönelik şiddet olarak kabul edilmektedir. Hindistan mevzuatı kız çocukları için koruyucu önlemler sağlıyor mu? Cevap evet ise, neden kadınlara yönelik bu kadar çok suç davranışı ve kadınlara yönelik bu kadar çok şiddet vakasıyla karşılaşıyoruz? Bunun için kim suçlanmalı? Yasaların uygulanması mı hatalı? Yoksa erkek egemen toplumdan mı kaynaklanıyor? Hindistan Ceza Kanunu'nda kız çocuklarını çeşitli yönlerden koruyan pek çok hüküm bulunmaktadır IPC'nin 294. Maddesine göre, her kim başkalarının zararına olacak şekilde kamuya açık bir yerde müstehcen bir davranışta bulunur ya da arifeye sarkıntılık eder ve böylece edep ve ahlaka hakaret ederse üç ay hapis ve para cezası ile cezalandırılır.
Her ne kadar yasalar, kadınlara sataşan kişilerin cezalandırılmasına yönelik hükümler getirmiş olsa da, bu durum kadınlara hiç yardımcı olmamıştır. Sarika Shah'ın acımasız ve trajik ölümü, kadınlara yönelik şiddetin engellenmesine ya da acımasız suçlulara karşı sıkı önlemler alınmasına yol açmadı. IPC'nin 509. maddesine göre, her kim kadınların iffetine hakaret ederse, kız çocuklarını aşağılayan kaba sözler, jestler veya eşyalar kastıyla herhangi bir söz söylerse, herhangi bir ses veya jest çıkarırsa veya herhangi bir nesne sergilerse, bir yıl hapis veya para cezası veya her ikisi ile cezalandırılır. IPC'nin 360 ila 372. maddeleri küçük kızların kaçırılması, alıkonulması ya da alınıp satılması ile ilgilidir. On sekiz yaşından küçük bir bayan Hindistan'dan veya yasal vasilikten herhangi bir kişi tarafından kaçırılırsa, yedi yıla kadar uzayabilecek bir süre için her iki tanımda da hapis ve para cezası ile cezalandırılacaktır. IPC'nin 376. Bölümü, tecavüz suçu işleyenlerin, yetmiş yıldan az olmayacak bir süre için her iki tanımda da hapis ve para cezası ile cezalandırılacağını söylüyor.
Aklınızda bulundurun
Eğer bir erkek karısına tecavüz ederse, iki yıla kadar uzayabilecek bir süre için hapis cezasına ya da para cezasına ya da her ikisine birden çarptırılacaktır. Hindistan Ceza Kanunu'nda kadınların korunmasına yönelik pek çok hüküm bulunmaktadır ancak bu hükümler yoksul mağdur kadınları ne kadar kayırabilir? Bayan Jayalakshmi, Ceza avukatı, Yüksek Mahkeme, Chennai. Üst düzey bir avukat olarak, kadınların erkekler tarafından ciddi şekilde etkilendiği sayısız vakayla ilgilenmiştir. Avukat, dayısı tarafından tecavüze uğrayan on bir yaşındaki bir kadına uygun adaleti sağladığını söylemekten memnuniyet duyuyor. Kız sadece tecavüze uğramakla kalmamış, aynı zamanda amcasının arkadaşlarıyla birlikte çıplak bir gezintiye çıkmaya zorlanmıştır. Yerel polis, duruma hakim olan siyasi ve kişisel baskılar nedeniyle gerekli işlemleri yapamamıştır.
Avukat davaya müdahil oldu ve adaletin yerini bulması için büyük mücadele verdi. Avukat, Hindistan Anayasası tarafından kadınlara sağlanan çeşitli koruyucu önlemlere rağmen, kadınların ya güvenlikleri için çıkarılan yasaları bilmedikleri için sorunlarını dile getirmediklerini ya da dile getirdiklerinde bile yakınları ve üst düzey yetkililer tarafından duygusal ve fiziksel işkenceye maruz kaldıklarını düşünüyor. Bayan Jayalakshmi, bunun yanı sıra mali kısıtlamaların da mağdurun sorunlarını açığa vurmamasına neden olduğunu ekliyor.
Anayasamız gerçekten de çaresiz mağdur kadınları cesaretlendirmek için bir köprü kuruyor ancak pek çok unsur hukuk ile kız çocukları arasında bir engel oluşturarak kadının ihtiyaç duyduğu adaleti bulmasını kısıtlıyor. Nalini Netto gibi bir IAS memuru olsa bile, bakanlar tarafından cinsel iyileştirmenin çaresiz bir kurbanı olması gerekir. Kastı ve inancı ne olursa olsun bir bakan devletini korumalı ve kadınları korumalıdır ancak içindeki şovenist ve baskın karakter onu bir zalim yapar. Tüm bu vakalar neden en azından 21. yüzyıl dediğimiz bu yüzyılda meydana gelmektedir.
Hadi anlayalım
Bu vakalar, günümüzün çok şey sağlayan ama hiçbir şey sağlamayan ikiyüzlü sistemini açıkça göstermektedir. Sistem içimizde yer alıyor, çünkü bir kadını ve onun ihtiyaçlarını anlama becerisinden yoksunuz. Esasen eksik olan şey duyarlılık yeteneğidir. Onları hafife alıyoruz. Ve bu adamların zihniyeti böyle kalırsa durumun değişmeyeceği kesin. Hintli bir erkeğin ezilmiş zihniyetini suçlayacak olursak. Bir erkek hamile kadınların durumunu asla bilemez. Buna duyarlılık eksikliği diyebiliriz.
Popüler bir deyiş olan 'Her başarılı erkeğin arkasında bir kız vardır' sözü, kızın hayatını mahvetmek için onu sınırlamak amacıyla 'Her başarılı kızın arkasında şovenist bir erkek vardır' şeklinde değiştirilmiştir. Erkek egemen toplumu bastırmak için hukuk ne yapabilir? Çaresiz kızlar için bir köprü görevi görüyor ancak erkek egemen toplum, kanun uygulayıcılar ile kızlar arasında bir bariyer inşa ediyor. Bu bariyeri aşmak için kızların sadece cesaret ve metanete değil, aynı zamanda hukukun sunduğu korumayı anlamaya ve yolu gösterecek etkili bir rehbere de ihtiyacı var.
Sonuç
Kadın için gerçekten bir şeyler yapmamız ve toplumdaki konumunu en üst düzeye çıkarmamız gerekiyorsa, değiştirmemiz gereken ilk şey Hintli erkek zihniyeti ve bir sonraki şey de kolluk kuvvetlerinin işleyişidir. Ulusun büyük liderleri kadınların gelişimi için pek çok ilke ortaya koyuyor ama bunları uygulayacak kim var? Fark yaratabilecek olan bizleriz, öyleyse tam olarak neyi bekliyoruz? Öyleyse öne çıkalım ve Hintli erkeklerin içinden kadınların başarısı için mükemmel bir engel olan egoist canavarı itelim ve kızlarla el ele vermeye ve bu dünyayı gerçek bir güzellik haline getirmeye hazır olalım. Bu harika bir fikir değil mi?