Günümüzün akıllı düşüncesini saran en iyi efsane, Britanya'daki kadınların artık iyi durumda olduğu; daha iyisine sahip olamayacaklarıdır. Ne de olsa daha fazla nitelik kazanıyor, daha fazla eğitim alıyor, istihdama daha fazla erişim sağlıyor ve en önemlisi de yönlerini değiştiriyorlar. Gerçekte ise bazılarına göre politik doğruculuğun durumu pek de iyi değil ve bundan en çok yararlananlar da kadınlar.
Bir bakalım.
Artık daha fazla erkek kaybetmiyor mu ve daha fazla sızlanmıyor mu? İktidardaki insanlar ve endüstriyel bekçiler böyle düşünmemizi istiyor ama gerçek bambaşka bir konu. Kadınların durumu içler acısı ve eminim ki bu durum sadece Birleşik Krallık'la sınırlı değil, kaydedilen ilerlemeler son derece göreceli. Kendi hayatlarını değiştirmek için iki anahtara sahip olana kadar kötü durumda olmaya devam edecekler: güç ve para. Kadınlar hala hüsnükuruntu kırıntılarıyla beslenmekte, bu altın fırsatları paylaşmanın tüm taşlarıyla sürekli pohpohlanmakta ve erkekler yerlerini başka ince yollarla sağlamlaştırdıkça gerçekleşme olasılığı çok düşük olan daha büyük şeylerin sonsuz maruluyla sallandırılmaktadır.
Bu nedenle, 10 yıl sonra, FTSE 100 şirketlerinin yönetim kurullarında hala sadece 10.3% kadın yönetici bulunmaktadır. Gerçekte, yönetim kurullarının yüzde 47'sinde 1 kadın üye var ve şirketlerin yüzde 24'ünde hala hiçbir kadın yönetim kurulu yöneticisi yok! Bir araya getirildiğinde, Birleşik Krallık'taki FTSE 100 şirketlerinin yüzde 70'inin ortalama 12 üyeli yönetim kurullarında sadece bir kadın direktör var ya da hiç kadın direktör yok (geçen yıla göre yüzde 1 düşüş). Kuşkusuz, kadınlar işyerinde her zaman ayrımcılığa uğramaktadır.
Hadi anlayalım
Her ne kadar işletmelerin en alt kademelerinde çok sayıda kadın yöneticiden yararlanılsa da, hala erkek meslektaşlarının hakimiyetinde olan karar alma alanlarına giremiyorlar. Fırsat Eşitliği Komisyonu'na göre, kadın yöneticiler bir önceki on yılda 12.5%'den 11%'ye düşmüştür. Bu, kadınların hiç de iyi durumda olduğunu göstermiyor. Aslında, başlangıçtaki hareketlilikten sonra servetlerinde önemli bir düşüş olduğunu gösteriyor. Yine, Birleşik Krallık'ta yarı zamanlı çalışanların yüzde 82'sini kadınlar oluşturuyor (tam zamanlı ortalama erkek saat ücretinin yüzde 60'ını kazanıyorlar), bu da ücretlerinin önümüzdeki on yıllar boyunca erkeklerin gerisinde kalmasını garanti edecek bir kişisel tercih. Ve sanki bu yeterince kötü değilmiş gibi, bugün tam zamanlı çalışan kızlar erkeklerin ortalama 86.4%'sini kazanmaktadır.
Bu unsurlar kızların daha iyi olduğunu göstermiyor. Erkekler, geri dönüşü olmayan piyasa trendlerine devekuşu misali tepki vererek, kendilerine ait olana kadınların saldırısı olarak algıladıkları şeye karşı pozisyonlarını koruduklarından, uçurumlar ve sınırlar, daha kötü olmasa da, her zamanki gibi yerleşiktir. Aslında, eski bir BBC yöneticisi birkaç ay önce Times'da BBC'deki yeni kadın yöneticilerin hasadından yakınan bir makale yazdı. Ancak, üst düzey pozisyonlarda duvardan duvara erkekler varken kimse benzer bir yazı yazma ihtiyacı duymadı. Bu sadece otomatik ve uygun bir durum olarak kabul edildi. Kadınların kilit pozisyonlara akın ettiği kesin, ancak 'akın' önemli bir kelime. Hem gerçeklikte hem de algıda gerçek değişimin önemli ölçüde başlaması için bunun bir tür sele dönüşmesi gerekir.
Sonuç
Ne yazık ki ve garip bir şekilde, kadınların hala sıralamada 'hak etmeleri' gerektiğine inananların en gürültücüleri, aslında kendileri için açık pozisyonlar bulabilmiş üst düzey kadınlardır. Başarılarının zirvesinden kibirli bir şekilde altlarındaki kadın kitlelerini inceliyor ve şaşırtıcı bir şekilde talihsiz kız kardeşlerinin gerçekten çok iyi durumda olduğu ve var olmayan eşit şanslar hakkında çenelerini kapatmaları gerektiği sonucuna varıyorlar. Onlara göre, çok sayıda kadına 'izin verilmesi' kendi konumları için bir tehdit ve görevin kriterlerinin 'sulandırılması' anlamına gelmektedir.