In het midden van de jaren zestig zat ik in mijn kleine huis in de voorstad, mijn drie peuters lagen te slapen, terwijl ik Betty Friedans The Feminine Mystique las. Ik ben oud genoeg om te zijn opgegroeid in de tijd dat vrouwen nog werden aangemoedigd zich vooral voor te bereiden op een leven als huisvrouw en moeder. Ik hield van mijn jongvolwassen leven in de buitenwijken, omdat in die tijd de meeste vrouwen nog woonden en we elke dag bij elkaar konden komen om over onze levensgebeurtenissen te praten.
Laten we het begrijpen
Het leven van iedereen in mijn omgeving was vrij homogeen. Toen explodeerde de wereld met allerlei maatschappelijke veranderingen. Mijn spirituele praktijken uit mijn vroege jeugd konden mijn trouw niet opwekken toen ik werd blootgesteld aan de doelgerichte, directe oorzaken die aan het eind van de jaren zestig naar boven kwamen. Wij meisjes, die huis- en huishoudsters waren, werden opgeroepen om onze vaardigheden en talenten in te brengen in de grotere maatschappij.
Een opleiding volgen, ons bevrijden van een beperkt leven, werk vinden, de koers van politiek en bedrijfsleven beïnvloeden, vertrekken van dominante echtgenoten, aandringen op gedeelde zorg voor kinderen, meer seks met meer plezier, de waarheid van ons hart en onze ziel verkondigen. En dat deden we. In 1976 was ik gezegend, verhuisd, naar school gegaan, een baan gevonden, op straat gedanst, van noord naar zuid gelift, een vers huis met zes slaapkamers opgegeven om in een VW-busje door de VS te reizen, mijn dieet veranderd, begonnen met mediteren en volledig genoten van de wilde rit van het hippiedom.
Houd in gedachten
Natuurlijk waren er ook nadelen. Maar helaas, de tendens van de jaren 70 was persoonlijke ontwikkeling. Dit bewoog me om alles wat er met mij en mijn maatschappij gebeurde diep te analyseren. Mijn geest bloeide op. Ik leerde van Native American leraren en Oosterse filosofen en vond de mix van praktijken die echt tot mijn hart spraken. Overal om me heen namen meisjes en mannen nieuwe beslissingen voor een betere wereld. De sfeer was zinnelijk aanwezig we kunnen inderdaad de hemel op aarde scheppen.
Met een plan in gedachten voor mijn rol in dit fantastische project, begon ik te studeren en te experimenteren met vormen van gemeenschappelijk leven. Zoals veel mensen die "terug naar het land" gingen, ontdekte ik hoeveel ik niet wist over de natuurlijke wereld om me heen. Ik had nog nooit maaltijden verbouwd, hout gehakt of water gehaald. Vrouwen uit mijn tijd begonnen zich met nieuw enthousiasme op die vaardigheden te concentreren. Na verloop van tijd gingen velen zich specialiseren in dingen die onze grootmoeders als triviaal beschouwden, zoals vroedkunde, kruidengeneeskunde, volkszang en natuurlijk tuinieren.
Is het je opgevallen?
Onze moeders waren "eigentijds" en namen de consumententechnologie over. Velen van ons wisten dus niets over de oorsprong van het leven: onze eigen geboorte, het baren van kinderen, de vruchtbaarheid van de natuur. Het was ongelooflijk intrigerend om deze hete waarheden te leren kennen - eigenlijk gaat het om gender in al zijn vormen. Ik sta er nog steeds versteld van hoe gewoon vuil en piepkleine zaadjes en onzichtbare organismen een gastronomische maaltijd worden op mijn eigen tafel, en dan door mijn leven gaan als "ik" totdat ik weer "zij" word.
Het is verbijsterend dat niemand in mijn jeugd, geen ouders, leraren of priesters, deze cyclus van het bestaan daadwerkelijk zei! Gelukkig zijn de tijden veranderd. Aan de oppervlakte is het niet helemaal de planeet waar wij jonge hippiebloemkinderen van droomden, maar de waarden van gelijkheid en liefde voor alle mensen en alle dieren lijken het te hebben gehaald. Er is nog steeds armoede, oorlog, onwetendheid en ziekte, maar ik zie ook empathie, tolerantie, hulpvaardigheid en holistisch gezondheidsbewustzijn op grote schaal. Ik denk dat we het kunnen.
Eindnoot
Als vrouwen, als moeders, als liefhebbers van schoonheid, orde en voeding, denk ik dat meisjes, naast de mannen die van hun eigen vrouwelijke elementen houden, de huidige tijd zien als het eisen van alles wat we ooit geleerd hebben, alle lessen van onze moeders, grootmoeders en overgrootmoeders op terug. We hebben de kans om onze universitaire opleidingen, onze straatslimheid, onze inheemse wijsheid, onze intuïtieve adviezen, onze liefde voor de aarde, onze tuinvaardigheden, onze technocompetentie, onze artistiek innovatieve en sociaal constructieve vaardigheden in elk moment van ons leven te gebruiken. We kunnen onmiddellijk over de hele wereld communiceren.
We hebben toegang tot de mysteries en waarheden van elke spirituele traditie. En we hebben nog steeds vervoer, wat geld en alle "spullen" die we kunnen gebruiken. Als dat geen vrouwenbevrijding is, dan weet ik niet wat het wel is. Er zijn, zoals ik al zei, nog veel obstakels op het pad naar de hemel, maar meid, je bent uitgerust! De verleidingen zijn op dit moment tenminste een meter diep, dus je moet geen moeite hebben ze te vinden. Lees de oude schrijvers over vrouwenemancipatie, zoek een tekst die het voornaamwoord "zij" gebruikt in plaats van "hij" en kijk hoe het voelt. Kweek een tomaat. Neem een duik in iets waarvan je dacht dat je het nooit zou kunnen doen. Maak deel uit van de golf van liefdevolle vriendelijkheid die net zijn hoogtepunt bereikt. Met jouw hulp, komen we misschien toch nog op het strand.