Waarom zijn vrouwen die de menopauze naderen zo vervuld van angst en vrees? Kan het zijn omdat ze geloven dat er echt slechte dingen gaan gebeuren, of kan het zijn vanwege alle horrorverhalen die ze hebben gehoord van hun moeders en andere vrienden die het hebben meegemaakt? Ongeacht, maar als je de juiste houding hebt kun je manieren vinden om ervoor te zorgen dat het de optimale tijd is die je ooit zult hebben. Deze volkomen natuurlijke cyclus van het leven werd ooit beschouwd als zeer veel hetzelfde je zou kunnen beschrijven een ziekte bijna. Gelukkig zijn de tijden sterk veranderd.
Vooruitgang in het leven
Menstruatie en menopauze kunnen nu zonder blikken of blozen worden besproken, en begrepen als een standaard levensverloop. Niet alleen dat, maar in sommige gevallen een methode om te anticiperen op een nieuw gevonden vrijheid! Vandaag zijn moet erkennen dat de menopauze is een nieuwe fase van het leven vrouw, een waar ze zullen minder zorgen te hebben in een paar echte manieren. Om te beginnen hoeven ze zich geen zorgen te maken over het verwekken van een kind! Als een vrouw eenmaal door de menopauze heen is, is er absoluut geen goede reden meer om door te gaan met voorbehoedsmiddelen, omdat de eierfabriek voor eens en voor altijd is stilgelegd.
En over kinderen gesproken, geen baby-sitting meer, wat resulteert in meer vrije tijd om hobby's na te streven, en een verscheidenheid aan zaken die een paar jaar geleden niet mogelijk leken. Ja, de tijden zijn zeker veranderd binnen onze samenleving. In enkele culturen worden ouderen in het algemeen geacht een zekere wijsheid en kennis te bezitten die zeer krachtig is en bewonderd moet worden. Maar ook dit vaderland heeft lange tijd de jeugd beschouwd als het middelpunt dan een te bewonderen. Dit verandert misschien, omdat mannen en vrouwen je veel leeft in dit land en mensen blijven langer gezond ook langer. Vrouwen moeten erkennen dat de menopauze geen afdaling is die het einde inluidt, maar een uitstekende nieuwe levensfase die een echte zegen kan zijn die moet worden gedeeld.
Alleenstaand en kinderloos
Hier ben je dan, midden in de menopauze, single en kinderloos. Terwijl je maandelijkse cyclus een last was en altijd op het meest ongelegen moment kwam, is het nu weg of weg. Met uitzondering van vele gelegenheden in ons leven keken we er allemaal naar uit. Nu is er iets onverwachts gebeurd, je bent niet zo vrolijk als je had verwacht. Je hebt angsten.
Waarom? Er zijn onverwacht gevoelens naar boven gekomen die je niet had voorspeld. Met de menopauze heb je die verborgen kinderwens verloren. Het was altijd uw keuze om geen kinderen te krijgen. Je begrijpt nu dat je die keuze niet hebt. De menopauze heeft je deze keuze ontnomen. Nu rouw je. Je rouwt om het idee dat je de vreugde van het moederschap niet hebt. Je zult nooit meer het plezier hebben om beweging in je baarmoeder te voelen.
Eens kijken...
Je zult je buik nooit zien groeien. Je zult nooit het genoegen hebben je pasgeborene vast te houden. Je zult nooit iemand hebben die van je afhankelijk is voor eten en verzorging. Je zult nooit iemand hebben die je mama noemt en je meer nodig heeft dan alle anderen. En de pijn is er, heel levendig, heel echt. Dus je rouwt alleen, je huilt en je hebt je wake, je begrafenis en tegelijkertijd bouw je een monument op de diepte van je geest. En deze pijn is van jou en van jou alleen.
En je vraagt je af of je keuze juist was. Je bent alle keuzes kwijt, want met 50 jaar kom je niet eens in aanmerking voor adoptie van een baby. Dat kamp is voorgoed gesloten. Dit is een schreeuw die niet verklaard kan worden, behalve door de meisjes die precies dezelfde pijn hebben. Er is een ondergang die niemand herkent. De wereld gaat door alsof er niets aan de hand is. Niemand beseft dat er een prachtig verlies is; je bent geïsoleerd in je wanhoop. Geen bloemen, geen condoleances, geen kaarten met excuses. Alleen jij weet van het overlijden. Niemand anders weet het of geeft er misschien om.
Uitleg
Hoe kun je aan anderen uitleggen dat er een sterfgeval is en geen wake, geen begrafenis, geen erkenning? Je verdriet is rechteloos dus je veegt je gezicht af en je probeert door te gaan alsof er geen verlies is geweest. Je zit in de diepte van pijn en ontbinding met gevoelens van ontkoppeling in deze periode van melancholie en toch single en kinderloos. Je rouw gaat achteruit. Het zal beter worden, zoals rouw altijd doet. Maar je vergeet het nooit.
Zo nu en dan keer je terug naar het gedenkteken op je hart en breng je metaforisch bloemen, kniel je bij het graf en laat je misschien zelfs tranen als je terugdenkt aan het verlies van het niet baren van kinderen. Je hebt nog steeds een kans om een bijdrage aan de wereld na te laten door een boot te vinden om je emotionele rijkdom in te deponeren. Waar ga je de as van je vermiste kinderen plaatsen? Je verstrooit de as onder je neefjes, nichtjes, je maatjeskinderen en/of mentee's. Dit zal de beste manier zijn om de as van uw verlies te verspreiden. Dit wordt uw nalatenschap en het zal helpen uw pijn te verzachten. In elk verlies zit een mogelijkheid tot creativiteit. En je gaat door. Je gaat door met leven. Je beseft dat je kans voorgoed voorbij is, ook al ben je in melancholie, single en kinderloos.