Een paar dagen geleden vroeg mijn dienstmeisje, Shymala, om een vrije dag. Ze waarschuwde me ruim van tevoren, zo'n vijf dagen van tevoren. Meer en meer opgewonden als de dag naderde, vertelde ze me over de kleine informatie over de openingsceremonie van een nieuwe tempel in het dorp van haar ouders, op slechts een half uur afstand.
Laten we beginnen.
Als wrekende god gaat Gangamma op zoek naar de verkrachtende hoofdman van haar dorp die haar probeert te molesteren. In haar gruwelijke woede neemt ze verschillende gedaanten aan, de ene nog gekker dan de andere (bijna verwant aan Kali). Uiteindelijk, vermomd als Palegadu's (de hoofdman) overlord, lokt ze de verkrachter uit zijn schuilplaats om hem te doden. Vandaag kalmeren de dorpelingen haar woede met een jatera of festival.
Ze verwachten dat ze om te kalmeren hen kan zegenen met regen. In het struikgewas van Rayalseema woont een vrouwelijke godheid die een icoon is van woede tegen de misplaatste seksualiteit van mannen. Feministisch icoon zou je kunnen zeggen? Op de middag waar ik zo naar uitkeek, komt Shymala aan mijn deur met tranen in haar ogen. Ik ben nu echt verbaasd. Shymala beschrijft me. U weet, beste lezer, als u deze kant op bent gekomen wat Gangamma de woeste vertegenwoordigt!
Houd in gedachten
Dat was het, het slotbevel. Shymala bleef terug in Puttaparthi, en de rest van de enorme gezamenlijke familie - echtgenoot, schoonzussen, schoonmoeder (die ook haar grootmoeder is), zwagers en diverse kinderen gingen allemaal weg om de installatie van Gangamma's beeld te vieren. Ja, ze vertrok de volgende dag naar haar moeder, maar net na de pooja/het ritueel werd Gangamma veilig geïnstalleerd zonder besmetting van Shymala's maandelijkse bloed. Slechts ongeveer 23 decennia, lijkt Shymala jonger dan haar werkelijke leeftijd.
Als enige dochter hadden haar ouders haar fel beschermd en haar zelfs van school gehaald toen ze weigerde door te gaan nadat ze ongesteld was geworden. Toen ze begon te menstrueren toen ze ongeveer 14 was, maakte ze zich zorgen over het feit dat ze alleen naar de universiteit moest lopen. Menstruatie is een belangrijke gebeurtenis, niet alleen voor het meisje, maar ook voor haar familie in de dorpen van Andhra Pradesh en in veel andere delen van India. Vaak vraagt de gebeurtenis om openbare dienstverlening.
Een paar jaar geleden reden een paar vrienden en ik naar het enige fatsoenlijke hotel aan de rand van Puttaparthi, een bedrijf van de Indiase overheid voor toerisme. De hele tent, vrij groot, was verlicht met lichtsnoeren, en er werd ons verteld dat er geen diner zou worden geserveerd omdat het hotel voor privédoeleinden was gereserveerd. Ik vroeg, echt op zee. Padma vulde me naar behoren aan, althans wat zij begreep van gedeelde hindoe-praktijken, als Tamiliaanse die in de States woonde.
Houd rekening met
De vrouw moest opgedirkt en omhangen zitten en kreeg van de genodigden gelukswensen en geschenken. Ik kon het allemaal niet goed bevatten, omdat ik begreep dat menstruerende vrouwen onder verschillende beperkingen leden. Dezelfde vrouw, nu getooid en het voorwerp van goede wensen bij haar volwassenwording, zou later verstoten worden, verbannen van religieuze festivals, onrein vanwege haar menstruatie. De dochter van Ramachandran die op een praalwagen zat, met mensen die waren uitgenodigd om haar eerste menstruatie te vieren, vond ik een archaïsche vernedering.
Daar zat ze, item voor toekomstige handel van huwelijk en bruidsschat, klaargemaakt om gekocht en verkocht te worden als handelswaar terwijl de mensen zich verheugden. Indiase meisjes, met de rode stippen op hun voorhoofd, hun bontringen na het huwelijk en hun 'mangalsutra's' of trouwarmbanden worden bestempeld als bezit voor jongens. En zonder zichtbare merktekens van buitenaf, zelfs geen ring, zijn getrouwde Indiase mannen vrij om te zwerven, zonder Gangamma om hen in toom te houden.
Conclusie
Hoewel ik Shymala aanraadde drie nachten bij haar thuis te blijven om haar verbanning te compenseren, was ze na twee nachten weer terug in Puttaparthi. Ik informeer bij haar grootmoeder die mij helpt tijdens Shymala's afwezigheid. Of, zoals ik naderhand van Shymala vernam, het is haar niet toegestaan te reizen bij volle maan, bij geen maan en op andere illegale dagen; maar jongens mogen elke dag reizen. Toen ik deze voorschriften hoorde, mompelde ik: "Je weet toch waarom meisjes niet mogen reizen? Jullie mannen willen jullie vastbinden en thuis houden." Ze kreunt, deze beperkingen zijn slechts een deel van haar leven, en ze neemt haar lot, zij het met een paar tranen.