Dromen zijn gaven van de Geest die bedoeld zijn om ons te veranderen. Veel van onze chronische "depressie", die in de VS epidemische vormen heeft aangenomen, is een van de uiterlijke tekenen van "niet-zijn", van een niet-geleefd leven. Dit betekent dat depressie een van onze meest effectieve signalen kan zijn, een rode vlag, een spiritueel noodsignaal, een diep innerlijk protest tegen iets wat we onszelf hebben aangedaan.
Eens kijken...
Onze depressie verdoven met drugs is hetzelfde als de draden doorknippen van het natuurlijke veiligheidsalarm van onze psyche. Het is ook praktisch dat het "deprimeren" of begraven van onze natuurlijke talenten, onze passies en onze dromen logischerwijs gevoelens van depressie zou creëren. Na meer dan twintig jaar van onderzoek naar dromen en technieken van droominterpretatie, waarbij ik meer dan twintigduizend individuele dromen heb behandeld, kwam ik erachter dat de meeste van onze dromen een diepgaande bedoeling en doel hebben; ze staan als bewakers aan de poorten van de menselijke geest, en verdedigen ons tegen allerlei snode invloeden.
Dromen richten zich, met een laserachtige precisie, op het bevrijden van alles wat zelfvernietigend en zelfvernietigend is. Opmerkelijk is dat dromen lijken te functioneren als een effectieve psychologische ziektebestrijder. Als we manieren ontdekken om dit te begrijpen en toe te passen in onze dromen, is het als een mist die optrekt omdat het zonlicht opkomt, we beginnen te begrijpen wat we moeten elimineren uit ons leven en het belangrijkste, wat het echt is dat we moeten doen met dit leven. En iets van de opmerkelijke ongewenste effecten van het proces kan de genezing van niet aflatende depressie zijn.
Houd in gedachten
Als gespecialiseerde accountant van eind vijftig beschreef ze haar leven als "veel materiële zaken hebben", maar een aanhoudende depressie en een "verbijsterende" angst in wat met haar leven te maken had. Ik ben in een grote attractie, zoals Sea World. De drukte is enorm. Een grote bruinvis is de hoofdattractie; hij zwemt in een diep betonnen kanaal. Alles rondom is weelderig en rijk. Dan sta ik in een buitengewoon rommelige cadeauwinkel en zie ik deze prachtige mandoline te koop staan.
Ik bied aan het te kopen of het is aanzienlijk minder dan $1.000 maar de bediende zegt dat het $2.222 is. Ik vraag waarom het zoveel is, maar er komt geen antwoord. Voor Laura was de "grote attractie" een locatie "ontworpen om geld te verdienen door mensen te amuseren en te vermaken." Als deel van de menigte is zij een van de vele "waarnemers" - in tegenstelling tot een deelnemer - die gekomen zijn om een wild dier te zien, om het van dichtbij te zien, om misschien een deeltje te voelen van hoe het zou zijn om zo'n wezen te zijn.
Maar het betonnen kanaal houdt deze bruinvis gevangen en scheidt hem van zijn natuurlijke omgeving. Laura beschreef de bruinvis als "speels, maar opgesloten - een grote vis in een klein zwembad". Toen ze zich voorstelde de bruinvis te zijn, zei ze: "Ik heb al die capaciteit, maar ik gebruik die niet; ik ben op de verkeerde plaats," haar stem brak door plotselinge emotie. Voor Laura stond het "beton" voor alle "praktische" redenen waarom ze "niet zou moeten" en "niet zou kunnen investeren" in creatieve bezigheden, de muren die haar ware aard binnen de perken houden.
Spijt
Gevoelens van diepe spijt en hartzeer omringden de mandoline. Laura legde uit dat ze in haar twintiger jaren van muziek had gehouden en dat ze vooral van de mandoline had gehouden en die had leren bespelen. Laura zei, terwijl ze de mandoline in haar droom tot haar liet spreken. Laura zal hem kopen als hij minder dan $1.000 kost, maar haar droom stelt haar voor een dilemma: de mandoline kost haar $2.222 - een merkwaardige reeks "tweetjes". Ze realiseert zich dat haar droom haar vertelt dat een afgewezen, beschadigd, muzikaal deel van haarzelf een prijskaartje heeft dat hoger is dan ze bereid is te betalen.
Ze moet een ingrijpende keuze maken: opnieuw een waardevol deel van zichzelf afwijzen of besluiten $2.222 te betalen voor de mandoline. Wanneer aan iets in een droom een prijskaartje hangt, betekent onze bereidheid of onwil om de prijs te betalen vaak dat we kiezen of we ergens energie in willen steken. Laura's droom eindigt met een onopgeloste beslissing. Ze wil de mandoline graag voor een veel lagere prijs - dus met veel minder moeite. Haar verlangen om weer in contact te komen met haar innerlijke muzikant - een duidelijke verwijzing naar een waardevol aspect van haar Authentieke Zelf - gebeurt misschien niet, het is haar keuze.
Conclusie
Onze dromen hebben het geweldige potentieel om ons te helpen duidelijk te zien wie we werkelijk zijn - ons natuurlijke, aangeboren potentieel en unieke karakter, zonder dat er iets "landt" in onze wereld dat daar niet thuishoort. Wanneer ze worden begrepen, worden ze ons paspoort naar een leven dat betekenis, passie en doel heeft. Onze dromen willen dat ons leven een verschil maakt. We hoeven alleen maar alle ismen en complexe psychologische systemen te verwijderen die ons willen vertellen wat onze dromen betekenen, en in plaats daarvan uit te zoeken hoe we onze dromen het respect en de vrijheid kunnen geven om voor zichzelf te spreken. Eén enkele keuze kan onze wereld veranderen.