Na mijn miskraam deed ik ervaringen op waar ik niet klaar voor was. Ik realiseerde me toen dat dit mijlpalen waren in het leven van meisjes na een miskraam en dat het doormaken ervan deel uitmaakte van het bereiken van een eindbestemming van genezing en heelheid. Voor degenen die dat hebben meegemaakt, kun je zien dat je niet alleen bent. Voor degenen die zich afvragen hoe het met hun vrouw/zus/dochter/buddy gaat, kan dit misschien helpen. En voor degenen die helaas aan het begin staan van deze pijnlijke reis, misschien zal weten wat er te wachten staat voorkomen dat het eng is. Eerste periode als er...
Eerste periode
als er iets was dat de echte finaliteit van dit verlies markeerde, dan was het wel de ontdekking dat "tante Flo" in de stad was. Ik was zwanger en verwachtte gelukzalig negen menstruatievrije maanden, maar dat mocht niet zo zijn. Het voelde alsof er een grote rode streep onder mijn zwangerschap was getrokken en op die streep stonden de woorden: "HET EINDE". Gelukkig maakte ik deel uit van een uiterst ondersteunende online groep en zij deden me beseffen dat deze mijlpaal voor iedereen moeilijk is.
Na de miskraam werd ik een kluizenaar en ging niet meer uit. Ik kon het me veroorloven omdat ik me moest voorbereiden op specialistische examens, dus bleef ik binnen en probeerde te studeren. Maar dat weerhield deze mijlpaal er niet van om mij te ontmoeten. Ik keek naar de televisie en er waren niet één maar twee acteurs zwanger en uitgerekend rond mijn uitgerekende datum!
Zwangerschap
Daar stonden ze dan, dankbaar te praten met interviewers en iedereen die maar wilde horen hoe opgewonden ze waren en hoe de zwangerschap het werk beïnvloedde en hoe geweldig de wereld was. Het was alles wat ik kon doen om niet naar de tv te schreeuwen! Je zult iemand tegenkomen die je kent die zwanger is of iemand die iemand kent die zwanger is. En zij zullen druk in de weer zijn om je de kern van de zwangerschap te vertellen, zich gelukkig niet bewust van jouw pijn; en je zult in de verleiding komen om te schreeuwen of om ze hun mond te laten houden of om in tranen uit te barsten.
Je kunt je overweldigd voelen door de oneerlijkheid van dit alles en je afvragen wat je niet verdiend hebt; waarom is zij zwanger en jij niet? Verdien jij dit geluk ook niet? Waar het om gaat is dat je van tevoren besluit dat als en wanneer die dag komt, je hoffelijk zult zijn en het geluk van je medezuster zult waarnemen terwijl je waardeert hoe waardevol dat geschenk is. Dus zij is zwanger en jij niet. Dat maakt haar niet beter dan jou; het maakt haar alleen maar zwanger.
De vervaldatum
Als je naar een dokter was geweest, had je de dag van de baby te horen gekregen. Als die dag komt, zal het moeilijk zijn. Moeilijk omdat je weet dat je een baby in je armen zou moeten houden en dat is niet zo. Als je geluk hebt, ben je zo afgeleid dat de dag voorbijgaat voordat je het belang ervan beseft. Vaker wel dan niet, zul je je de datum herinneren. Mijn advies is, besteed geen tijd in angst als de dag nadert. Plan iets speciaals voor deze dag met uw echtgenoot of moeder of vriendin(nen). Vier het leven op die dag.
In de maanden en weken die volgen op een miskraam, denk je er alleen maar aan. Je moet nagaan wat er is gebeurd, je wilt weten wat je fout hebt gedaan, je wilt begrijpen waarom en je wilt weten wat de oorzaak is. Als je geluk hebt, heb je iemands oor om mee te praten in de procedure. Maar ik heb het over de eerste keer dat je iemand die het niet begrijpt moet vertellen dat je een miskraam hebt gehad.
Praktijk
Voor mij was het in de praktijk, toen ik me realiseerde dat ik weer zwanger was en ze vroegen of ik al eerder zwanger was; terwijl ik antwoordde, voelde ik de bobbel in mijn keel ontstaan en de tranen dreigden te vallen. Het gebeurde ook met mijn pastor, toen ik uitlegde waarom ik gebruik begon te maken van de NGO voor Miskraamondersteuning en -informatie. Het is moeilijk, want meestal heb je het gevoel dat je verder bent gegaan en alle emoties die met de terugval samenhingen hebt verwerkt (daarom moet je er immers over praten).
Maar toegeven aan die vermindering brengt al die oude gevoelens weer naar boven als je je herinnert hoe moeilijk het voor je was. Het geeft niet. Het betekent niet dat je bent teruggevallen naar (in mijn geval!) je pyjama-dragende, "Pringles-kauwende", "niemand willen zien" dagen. Het betekent alleen dat je iets waardevols hebt verloren en je hart weet dat.
Conclusie
Dus, voor mensen die dachten dat jullie de enigen waren die deze mijlpalen markeerden, jullie zijn niet alleen. Voor degenen onder jullie die aan het begin van de reis staan, ik hoop dat dit jullie kan helpen de overkant te bereiken. En voor onze vrienden en familieleden, hoop dat deze informatie jullie kan helpen om nog grotere vrienden voor ons te zijn. Hoop blijft, daarom blijf ik. Talloze frustraties hebben me niet gekalmeerd. Ik leef nog steeds, bruisend van het leven.