Ben je ooit mishandeld, verkracht, of professioneel gevreesd voor je leven? Als het jou zou overkomen, wat zou je dan doen? Zou je stil zijn en je verstoppen, of vecht je terug? Sommige statistieken zeggen dat 60 procent van de vrouwen verkrachting geheim houdt en maar liefst 95 procent van de studenten doet nooit aangifte. De laatste National Crime Victimization Survey bevestigt dat elke 2 minuten een vrouw wordt verkracht of aangevallen in Amerika.
Deze epidemie neemt toe
Ik wil dat je weet dat je niet alleen bent en ik wil dat je leert hoe je jezelf kunt beschermen, zodat die aantallen omlaag gaan. Ik interviewde onlangs een prachtige vrouw die de moed vond om op te staan tegen haar aanvaller na jaren van voortdurende verkrachting en misbruik. Kelly Rudolph heeft het ook tot haar persoonlijke missie gemaakt om anderen te helpen leren hoe ze zichzelf kunnen beschermen. Als jong meisje was Rudolph allesbehalve een sociale vlinder. Eigenlijk had ze geen enkele date op de middelbare school of op school.
Toen ze 22 was, ging ze uiteindelijk uit op haar eerste afspraakje. Op het derde afspraakje verkrachtte de man haar. Rudolph werd opnieuw verkracht, en opnieuw, in een situatie die minstens twee decennia duurde. Rudolph verklaarde dat ze een verminderd gevoel van eigenwaarde had, en dat als haar gevoel van eigenwaarde hoger was, ze niet zou zijn misbruikt. Ze beschreef als een slachtoffermentaliteit, waaronder onzekerheid, het gevoel geen controle te hebben en een slechte eigenwaarde. Ze wilde wanhopig aan haar misbruiker ontsnappen, maar het duurde twee jaar om een strategie te bedenken en ongeveer zes maanden om uit te werken hoe die uit te voeren. Terwijl ze haar ontsnapping plande, wist ze dat hij regelmatig iemand anders verkrachtte terwijl ze zich klaarmaakte om te ontsnappen.
Goed om te weten.
Ze is er niet trots op zegt dat zelfbehoud het overneemt. Ik weet uit mijn opleiding als klinisch psycholoog dat verkrachters sociopaten zijn met vaak bijkomende diagnoses als persoonlijkheidsstoornissen of middelenmisbruik. Ze zijn bedreven in het vertellen van wat je verwacht te horen, zodat je het denkt. In de beleefde samenleving stellen mensen dingen niet ter discussie, en daar profiteren zulke verkrachters van. Rudolph zegt dat vrouwen moeten vertrouwen op hun onderbuikgevoelens, die je vroegste instincten kunnen zijn en je leven kunnen redden.
Een recente studie toont aan dat we hersencellen in onze darmen hebben. Ze draaide haar misbruiksituatie om toen ze bekende dat ze kwetsbaar was en zich inschreef voor lessen in zelfverdediging. De eerste cursus leerde haar rode vlaggen te herkennen, maar de technieken waren te ingewikkeld en ze kon ze niet onthouden. Ze ontwikkelde haar eigen technieken uit één beweging die meisjes konden overbrengen naar het spiergeheugen. Ik vind Rudolphs boek eenvoudig te volgen en haar aanwijzingen voor zelfbescherming zijn zinvol.
De aanvaller heeft ook een verminderd gevoel van eigenwaarde, zegt ze, dus zoekt hij iemand die armer is. zegt Rudolph. Zelfverzekerde lichaamstaal omvat hoofd omhoog, schouders naar achteren, zwaaiende armen en rondkijken. De meeste aanvallers hanteren een strategie door een vraag te stellen, waardoor ze hun doelwit kunnen inschatten. De meeste vrouwen voelen zich angstig, happen naar adem, houden hun adem in, bieden geen weerstand en raken gewond. Als iemand aanvalt, zegt Rudolph om op de neus te slaan.
Advies
Rudolph adviseert. "Het is gemakkelijk om de luchtpijp te verbrijzelen, wat een fatale verwonding veroorzaakt." Als volwassene pak ik een pistool en vind ik dat vrouwen het recht hebben zich te bewapenen, uiteraard met inachtneming van de plaatselijke wetten. Maar Rudolph waarschuwt dat de meeste meisjes echt niemand hoeven te doden, dat schietoefeningen iets anders zijn dan het daadwerkelijk neerschieten van een mens, en dat vuurwapens zich tegen de eigenaar kunnen keren. Hoe helpen we onze kinderen voorkomen dat ze slachtoffer worden? Rudolph zegt. "Je kunt bijvoorbeeld denken dat oom Bob geweldig is als je hem met Thanksgiving ziet." Maar als je kind denkt dat hij griezelig is, kan ze het gevoel krijgen dat oom Bob een pedofiel is. Richt je op je kinderen en vraag hoe zij zich voelen.