Net onder je adamsappel zit de vlindervormige schildklier. De schildklier scheidt twee hormonen af - en deze hormonen hebben alles te maken met je metabolisme (de omzetting van voedingsstoffen in energie); lichaamstemperatuur; hartslag en bloedcirculatiedruk; darmfunctie; huid-, haar- en nagelgroei; cholesterolgehalte; en tal van andere functies.
Onderactieve schildklier
Een onderactieve schildklier produceert niet voldoende hormonen. Deze aandoening heet hypothyreoïdie (het treft vrouwen veel meer dan mannen). Een overactieve schildklier produceert veel hormonen - ook dit probleem heet hyperthyreoïdie. Omdat een onderactieve schildklier misschien wel het meest voorkomt, beperken we deze discussie tot hypothyreoïdie. Er zijn vele factoren die ten grondslag liggen aan hypothyreoïdie - maar ongeacht de oorzaak kan het resultaat hetzelfde zijn: een trage stofwisseling die elke cel in je lichaam aantast.
Dit resulteert in gewichtstoename en een voortdurend moe gevoel. Constante vermoeidheid tast het menselijk brein aan, waardoor het moe wordt om ook het lichaam tot actie te motiveren. Voor andere mensen kom je lui over. Is het verwonderlijk dat hypothyreoïdie leidt tot depressie? Naast gewichtstoename, vermoeidheid en depressie - zijn er nog andere uiterlijke indicaties van hypothyroïdie. Slechte spijsvertering, constipatie, het koud hebben terwijl je omgeving het warm heeft (een bijzonder ellendig symptoom als je in de menopauze zit en ook opvliegers hebt), pijnlijke gewrichten en spieren, droge huid en broze nagels, dunner wordend haar, onregelmatige menstruatiecycli, verhoogd chlesterol en steeds terugkerende infecties zijn mogelijke uiterlijke aanwijzingen van hypothyreoïdie.
De redenen
Vier algemeen bekende redenen voor hypothyreoïdie zijn:
- onvoldoende van het mineraal selenium.
- een beschadigde schildklier.
- miscommunicatie tussen je hersenen en de schildklier over de hormoonproductie.
- onvoldoende van het mineraal jodium.
Laten we eens kijken naar elke disfunctie.
- De schildklier produceert twee hormonen: T3 (dat 3 jodiummoleculen bevat) en T4 (dat 4 jodiummoleculen bevat). T3 is krachtiger en ongeveer vier keer sterker dan T4, en naar behoefte zet het fysieke lichaam T4 om in T3. Aangezien ruwweg 80% van iemands schildklierhormonen T4 zijn en 20% T3, hangt er heel wat T4 rond om veranderd te worden in T3. Omzetting gebeurt meestal in de schildklier en de lever, en er is een speciaal enzym nodig om één jodium uit T4 te verwijderen om het in T3 om te zetten. Dat enzym kan zijn werk pas doen als het mineraal - selenium - kan worden verworven om het enzym te "activeren". Ook weinig selenium, en de omzetting van T4 in T3 verloopt traag, waardoor je stofwisseling vertraagt.
- Soms valt je lichaam de schildklier aan via een (nog steeds) mysterieus auto-immuunziekte mechanisme. Dit gebeurt blijkbaar wanneer het ziektebestrijdingsvermogen een antistof aanmaakt tegen iets anders, maar de antistof 'kruisreageert' en valt de schildklier aan. Onderzoekers denken dat voedselallergieën mogelijk betrokken zijn bij de productie van deze antistof; of, tijdens de zwangerschap, zouden cellen van de foetus mogelijk als vreemd voor het lichaam kunnen worden beschouwd, waardoor de antistof wordt geproduceerd (wat helpt verklaren waarom hypothyreoïdie vooral bij vrouwen voorkomt).
- De schildklier wordt gecontroleerd door de hypofyse - een klier ter grootte van een pinda, iets onder de hersenen. De hypofyse wordt aangestuurd door de hypothalamus - het rechter deel van de hersenen. Dit is hoe het werkt: Zodra de hersenen een laag gehalte aan T3 en T4 in het bloed waarnemen, sturen ze een hormoon (TRH) naar de hypofyse. De hypofyse stuurt dan een hormoon (TSH) naar de schildklier die deze boodschap doorgeeft: Maak meer T3 en T4. Elke ziekte van de hersenen of de hypofyse kan leiden tot een miscommunicatie met de schildklier over de hormoonspiegels. Vaak is het de hypofyse die een knagend probleem heeft.
- Een minimale jodiumvoorziening veroorzaakt een probleem voor de schildklier bij de productie van het (3-jodium) T3-hormoon en het (4-jodium) T4-hormoon. In de V.S. is dit eenvoudigweg niet "veel" aan de orde. Wie echter helemaal van zout is afgestapt (meestal om een verhoogde bloeddruk te reguleren), kan een lager jodiumgehalte hebben. T3, T4, antilichamen die de schildklier aanvallen, TRH, TSH en jodium kunnen allemaal worden gemeten met tests om vast te stellen of je hypothyreoïdie hebt. Deze tests zijn redelijk nauwkeurig, maar missen soms een lage of matig lage hypothyreoïdie.