Ontsteking raakt vele facetten van ons leven. Ze speelt een belangrijke rol in ons lichaam, en we kunnen niet zonder. Maar ook al beschermt het ons en speelt het een vitale rol als we gewond raken, het kan problemen veroorzaken als het uit de hand loopt. Wanneer dit gebeurt, spreken we van chronische ontsteking.
Ontsteking
Het lijkt misschien een beetje vreemd dat iets dat zo belangrijk is voor ons welzijn en een goede gezondheid ook onze gezondheid kan verpesten, en zelfs de dood kan veroorzaken, maar het is waar. Chronische ontsteking is iets wat u beslist wilt vermijden. Hartziekten en kanker zijn in verband gebracht met ontstekingsproblemen. In verband met hart- en vaatziekten kan het leiden tot coronaire verstopping en een hartaanval.
Jarenlang is ons verteld dat we ons cholesterolgehalte op peil moeten houden om de opbouw van plaque in onze slagaders te voorkomen, maar wetenschappers geloven nu dat ontsteking een even belangrijke functie kan hebben als plaque en cholesterol. Ontsteking is ook een boosdoener in verband met kanker, vooral bij het ontstaan ervan. De zaken zijn hier niet zo duidelijk, en zeker niet alle kankers zijn te wijten aan ontsteking.
Goed om te weten.
Niettemin is aangetoond dat enkele van de chemische stoffen en cellen die bij ontstekingen betrokken zijn, mutaties in het DNA aanbrengen die uiteindelijk kanker kunnen veroorzaken; bovendien kan het ertoe leiden dat pre-kankercellen actieve kankercellen worden. Enkele van de kankersoorten waarvan bekend is dat ze in verband worden gebracht met ontsteking zijn darm-, long-, maag-, slokdarm- en borstkanker. Ook veel andere ziekten houden verband met ontstekingen.
Reumatoïde artritis, osteoporose, MS, lupus, emfyseem en gingivitis zijn ontstekingsziekten. Inderdaad, elke aandoening met een titel met "het is" op het einde is een ontstekingsziekte. Enkele voorbeelden zijn: bursitis, tendonitis, artritis, hepatitis, colitis, tonsillitis en psoriasis. Ontsteking is de reactie van het menselijk lichaam op schadelijke prikkels. Iedereen heeft wel eens in een of andere vorm met ontstekingen te maken gehad.
Symptomen
De belangrijkste symptomen zijn roodheid, zwelling, pijn en hitte. Meestal ervaren we echter een intense ontsteking. Het is een kortdurend proces dat slechts een paar dagen tot een paar weken duurt, en meestal stopt het wanneer de stimulatie wordt verwijderd. Voor veel mensen is het dus niet ernstig. Chronische ontsteking daarentegen is een ontsteking die niet goed verdwijnt. Ze houden maanden, en soms zelfs jaren, aan. En het kan uw lichaam aanzienlijke schade berokkenen. Deze inhoud gaat vooral over chronische ontsteking.
We beginnen echter met een samenvatting van een acute ontsteking. Het doorloopt twee belangrijke stadia: een vasculaire fase en een mobiele fase. En het bestaat uit een reeks biochemische gebeurtenissen waarbij het vaatstelsel in de buurt, het immuunsysteem en de cellen in het beschadigde weefsel betrokken zijn.
Let op.
- De methode begint wanneer een of andere schadelijke prikkel wordt gedetecteerd.
- De eerste reactie (vasculaire fase) komt van cellen van het immuunsysteem binnen het aangetaste weefsel. Een van de grootste die het eerst vindt en reageert, staat bekend als macrofagen. Zij hebben receptoren die ziekteverwekkers en andere vreemde voorwerpen (die niet tot het lichaam behoren) herkennen.
- Deze macrofagen (en andere verontreinigingen ) geven ontstekingsmediatoren af die in verschillende deeltjes voorspellen. Ze geven ook mediatormoleculen af, waaronder histamine, die de bloedvaten in het gebied verwijden. Dit verhoogt de bloedcirculatie naar het getroffen gebied; het verhoogt ook de permeabiliteit (lekkage) van die vaten.
- Door de verhoogde bloedcirculatie kunnen meer infectiebestrijdende immuuncellen het gebied bereiken. Bovendien verhoogt het de hoeveelheid glucose (suiker) en zuurstof in het gebied om de cellen te voeden. Tegelijkertijd helpt de grotere doorlaatbaarheid van de bloedvaten om plasma-eiwitten en vloeistoffen met antilichamen enz. in het gebied te brengen.
- Als gevolg van het bovenstaande zwelt het getroffen gebied op en wordt het rood. Er is ook enige verhitting en er kan pijn zijn.
- De mobiele fase begint als de toegenomen omvang van de bloedvaten de migratie van witte bloedcellen, voornamelijk neutrofielen en macrofagen, in de regio mogelijk maakt. Zij zijn vooral belangrijk wanneer er ziekteverwekkers aanwezig zijn, zij eten die ook op, maar vervullen ook andere belangrijke functies, zoals het assisteren bij het herstel van de wond.
- Een van de belangrijkste dingen die de bovengenoemde opbouw doet is het gebied "afschermen" voor verdere aanvallen, vooral van virussen en bacteriën.
- Wanneer de ziekteverwekker (of iets anders) is verslagen, begint een opruiming van dode cellen en ander vuil. Er begint een proces waarbij nieuwe, gezonde cellen de vorige vervangen, en al snel verlaten de macrofagen en andere immuuncellen het gebied. En in het acute geval wordt alles snel weer normaal.
Houd rekening met
Helaas verloopt niet alles altijd zo soepel als in de voorgaande procedure is beschreven. Er kunnen verschillende dingen misgaan, en als dat gebeurt, kunnen er ernstige problemen ontstaan. Het belangrijkste probleem heeft meestal te maken met de afsluiting van de ontsteking. Meer bepaald stopt de aanval op de vreemde voorwerpen niet zoals het hoort. Macrofagen en andere deeltjes kunnen achterblijven en aanzienlijke schade toebrengen aan gezond weefsel. Een van de redenen waarom dit kan gebeuren is dat deze deeltjes controleren of er een "wachtwoord" op het oppervlak van de cellen zit en als het een normale lichaamscel is negeren ze het, maar als het een overzeese is vallen ze het aan.
Soms gaat het wachtwoordsysteem echter stuk en zien de immuuncellen lichaamscellen aan voor indringers en maken ze die kapot. Dit draagt bij tot wat bekend staat als auto-immuunziekte (zoals lupus en MS). Op precies dezelfde manier kunnen allergieën van verschillende aard ontstaan wanneer het immuunsysteem overwerkt. Pollen worden door het immuunsysteem meestal als goedaardig beschouwd, maar soms kan het plotseling besluiten dat ze gevaarlijk zijn en ze aanvallen. Het resultaat kan astma zijn.
Immuunsysteem
Of het immuunsysteem ziet schade door LDL-cholesterol in de slagaders als een probleem en probeert dit te herstellen. Hierdoor raken de immuuncellen opgezwollen en hechten zich aan het oppervlak van de slagaders, waardoor plaque ontstaat. De meeste van dit soort veranderingen gebeuren wanneer iemand een verzwakt immuunsysteem heeft, dus het is gemakkelijk te zien waarom een sterk immuunsysteem cruciaal is. Allereerst is het belangrijk erop te wijzen dat iedereen zich zorgen moet maken over uit de hand gelopen ontstekingen, en dat iedereen moet doen wat hij kan om zijn immuunsysteem te versterken.
Toch zijn er dingen die sommige mensen vatbaarder maken voor chronische ontsteking en andere ontstekingsproblemen.
- Iedereen met overgewicht (in het bijzonder obesitas). Het immuunsysteem ziet vetafzettingen vaak aan voor indringers en valt ze aan. Bovendien kunnen vetcellen lekken of openbreken; als dit gebeurt komen macrofagen om de brokstukken op te ruimen, en zij kunnen chemische stoffen afgeven die problemen veroorzaken.
- Iedereen met diabetes. Uit studies blijkt dat diabetes II verband kan houden met ontsteking, en dat personen met een verhoogd ontstekingsniveau doorgaans binnen enkele jaren diabetes ontwikkelen.
- Iedereen met symptomen van hart- en vaatziekten of hartziekten in de familie. Er zijn veel verbanden tussen hart- en vaatziekten en chronische ontstekingen. Ook is bekend dat de plaque in de slagaders, die het gevolg is van ontstekingen, hartaanvallen veroorzaakt.
- Iedereen die zich de hele tijd uitgeput en uitgeput voelt. Dit is heel belangrijk als er geen motief is voor het probleem. Vermoeidheid gaat gepaard met ontstekingen.
- Iedereen die in een giftige omgeving werkt. Het is bekend dat gifstoffen overtollige ontstekingen veroorzaken.
- Iedereen die uitgebreid lijdt aan angst of depressie. Het is bekend dat angst ontstekingen veroorzaakt.
- Oudere mensen. Ons lichaam verandert naarmate we ouder worden en we zijn geneigd meer ontstekingsbevorderende stoffen en minder ontstekingsremmende stoffen aan te maken. De bovenstaande lijst zou u een fantastisch idee moeten geven wat u moet doen om chronische ontstekingen te voorkomen, maar ik zal toch enkele belangrijke zaken opnoemen en ze kort bespreken.
Wat te doen
Ik moet wel vermelden dat genen een rol spelen bij de vraag of je chronische ontstekingen krijgt, en daar kunnen we weinig aan doen.
- Eet een zeer voedzaam dieet. Het moet minstens vijf porties fruit en groenten per dag bevatten. Vooral kruisbloemige groenten zijn belangrijk, zoals broccoli, bloemkool en kool. Andere uitstekende groenten zijn wortelen, tomaten, spinazie en peulvruchten. Enkele van de beste vruchten zijn citrusvruchten; bessen zoals bosbessen en aardbeien zijn ook belangrijk. Andere zaken die bijzonder goed zijn, zijn granen zoals haver en volkoren, zaden en noten. Vis kan ook belangrijk zijn als bron van omega-3, en je moet het 2 tot 3 keer per week eten. Tegelijkertijd moet u eenvoudige koolhydraten, fastfood, frisdrank, verzadigde vetten en transvetproducten vermijden.
- - Eet niet te veel. En als je overgewicht hebt, verwijder dan het gewicht.
- Zorg voor voldoende slaap. Voor veel volwassenen is 8 uur voldoende.
- Beweeg regelmatig. Lichaamsbeweging is een fantastische manier om ontstekingen te verminderen. Zowel aerobics als gewichten zijn belangrijk.