Beetje bij beetje bloeden je gevoelens over die persoon door in de rest van je leven en kleuren ze je kijk op anderen en je manier van denken negatief. Het is alsof je een druppel rode inkt in een beker laat vallen; binnenkort is al het water roze.
Wist je dat?
Maanden en jaren van weigeren om te vergeven verzwakken je immuunsysteem, beschadigen je andere associaties en beroven je van psychologisch welzijn. Stel je voor dat je aan dat individu vastzit! Vergeven is niet de situatie onder het tapijt vegen, het gedrag wegpraten. Vergeven hoeft niet te betekenen dat je jezelf in een schadelijke situatie houdt.
Vergeving vereist ook geen "liefdevol" gevoel. Grondig in de war? Goed. Het zijn dit soort misvattingen die velen ervan weerhouden hun eigen leven op te eisen. Dus wat is vergeving? Vergeving is een keuze, een keuze. Soms is verzoening met de man of vrouw mogelijk en soms niet. Als de ander bereid is, kun je misschien praten over wat er is gebeurd en samen strategieën maken voor een betere relatie in de toekomst.
Houd in gedachten
In andere scenario's is verzoening van de verbinding niet haalbaar. Misschien zal de andere persoon niet veranderen, en het feit is dat, zelfs in het geval dat je volledig op je hoede bent, hetzelfde opnieuw zal gebeuren. Het kan zijn dat de persoon die je moet vergeven niet eens meer in leven is. Soms hoef je alleen intern zaken te doen, tussen jou en God. Ga je je meteen beter voelen? Misschien wel. Maar verwacht niet dat al je slechte gevoelens over die persoon zullen verdwijnen.
In werkelijkheid kun je de volgende keer dat je hem of haar ziet in een emotionele strijd belanden waarvan je je afvraagt of je wel hebt vergeven. Laat je niet meeslepen in een psychologische herhaling van alles wat er is gebeurd. Nee, concentreer je onmiddellijk op de positieve beslissing die je hebt genomen en herinner jezelf eraan dat na de afsluiting het proces van psychologische genezing komt. Goddelijke hulp vragen over vandaag kan zeker geen kwaad!
Hoe zit het met vergeten?
Als je niet vergeet, heb je dan vergeven? Ik ben het hier niet met velen over eens. Ik heb het gevoel dat je als mens met een geest die een superrecorder is, een concrete herinnering hebt aan deze gebeurtenissen, zelfs als je echt hebt vergeven. Dus vertel jezelf niet dat als je je nog steeds herinnert wat er is gebeurd, je het niet goed had moeten doen. De crux van dit "vergeten" is dit: kies je ervoor om je de situatie te herinneren, herhaaldelijk te herhalen en te kijken en te wachten tot het individu ervaart "wat er gebeurt, komt er ook weer aan"? Zo ja, keer dan terug naar je "vergevingskast", want je hebt nog wat werk te doen. Terwijl je dat doet, zul je jezelf bevrijden.