De Melusina, of Melusine, is een mythisch wezen uit de vroege Keltische en middeleeuwse folklore. Ze was deels vrouw en deels slang, haar bovenste helft die van een prachtige vrouw, met het lichaam van een slang. De fantasie van zo'n monster is extreem oud. Melusina is afgeleid van Keltische waterfeeën of nimfen waarvan men geloofde dat het wisselaars waren.
Wereld van water
Ze kunnen nietsvermoedende mannen misleiden met hun lieflijke gezang en hen in hun magische waterwereld lokken. Ze werden soms zeemeerminnen en sirenen genoemd. Deze oude watergodin werd vrij bekend in de Middeleeuwen, vooral in Noord-Frankrijk en Engeland. De populairste middeleeuwse fantasie over de Melusina is die met Elynas, de koning van Albanië, samen met de mooie Fae, Pressina. Op een middag, toen koning Elynas op zoek was, kwam hij bij een rivier waar hij stopte om wat te drinken. Hij hoorde een meisje zingen en toen ontdekte hij de Fae Pressina.
Hij haalde haar over om met hem te trouwen en ze stemde toe op één voorwaarde: dat hij nooit in haar kamer zou komen als ze zou bevallen of haar kinderen in bad zou doen, want als hij dat zou doen, zou dat vreselijke en mogelijk fatale gevolgen hebben. Pressina beviel uiteindelijk van een drieling, allemaal vrouwen genaamd Melusina, Melior en Plantina. Toen hij het geweldige nieuws hoorde, stormde koning Elynas de kamer binnen om zijn nieuwe dochters te zien terwijl Pressina ze in bad deed. Ze schreeuwde dat hij zijn belofte had gebroken en ze nam haar drie vrouwen mee en vluchtte naar Avalon.
Toen de drie vrouwen tieners waren geworden, vroeg Melusina haar moeder waarom ze in Avalon woonden. Pressina vertelde haar het verhaal van wat haar vader had gedaan, en dit maakte Melusina woedend. Dus besloten zij en haar zussen om koning Elynas te vangen en hem in een berg op te sluiten. Toen Pressina hiervan hoorde, werd ze zo kwaad dat ze Melusina elke zaterdag vanaf haar middel tot aan haar middel op een slang joeg, totdat ze een man zou ontmoeten die met haar zou trouwen onder de voorwaarde dat hij haar nooit op een zaterdag zou zien, en hij zou zich aan zijn belofte houden.
Houd in gedachten
Dus ging Melusina op jacht naar de man die met haar zou trouwen. Op een dag kwam ze in het bos een man tegen, Raymond van Poitou, terwijl ze bij een meer zat. Raymond raakte betoverd door haar schoonheid en vroeg haar ten huwelijk. Melusina zei ja op één voorwaarde, hij mocht haar niet zien baden op zaterdag, onder geen enkele voorwaarde. Hij stemde toe en ze trouwden kort daarna. Ze kregen veel kinderen en op een zaterdagavond toen Melusina in bad zat, besloot haar man een kijkje bij haar te nemen vanwege de constante plagerijen die hij van zijn broers kreeg.
Wat hij zag verbaasde en beangstigde hem en hij zei er niets over. Tot op een dag, nadat hij had verloren in een gevecht, toen Melusinsa hem probeerde te troosten, hij haar wegduwde en haar een serpent en een besmetter van het menselijk ras noemde. Hij had meteen spijt van wat hij zei en Melusina vertrok om door de bossen te zwerven. In andere mythen wordt gezegd dat ze in een draak veranderde en wegvloog om nooit meer gezien te worden. Hoewel deze mythe middeleeuws van karakter is, is de feeënziel Melusina aanzienlijk ouder.
Er zijn Pictische houtsnijwerken gevonden van een watergodin/vrouw met een door een slang gereduceerd lichaam. De Melusina en haar mythen resoneren met mij vanwege mijn liefde voor fantasie en feeën, en mijn liefde voor water. Een sterk element dat de Ouden respecteerden. Het is dus redelijk dat ze goden hadden van de zeeën, meren en rivieren.