Bedankt voor het lezen van dit verslag. Eerst wil ik het hebben over de zelfverdedigingstraining die ik tegenwoordig bezoek. Daarna wat achtergrondinformatie over mezelf en waarom ik dit verslag schrijf. Voor zelfverdedigingstraining heb ik boeken gelezen, video's bekeken en lessen gevolgd. Het normale soort training dat ik heb gezien, is dat studenten voor een schietlijn staan, terwijl een leraar ze de opdracht geeft om een papieren schietschijf te nemen.
Laten we het begrijpen
Op commando van de leraar beginnen de leerlingen te schieten. Deze scholen willen dat je 500 tot 2000 patronen meeneemt naar de trainingen. De instructeurs op de meeste scholen zijn voormalige politieagenten. Deze voormalige politieagenten trainen andere mensen op de manier waarop zij getraind zijn. Politieagenten zijn echter getraind om precies het tegenovergestelde te doen van wat burgers zouden moeten trainen. Burgers moeten trainen om overtreders te voorkomen en te ontvluchten, niet om criminelen onder ogen te komen als dat mogelijk is. Ik wil niet respectloos zijn over de zelfverdedigingslessen van anderen. Ik probeer er voor open te staan en denk dat de meeste trainers iets waardevols onderwijzen.
Je moet echter altijd in twijfel trekken wat je hoort en onderzoeken wat je ziet om erachter te komen of het haalbaar is. Er lijkt veel gepraat te worden over het vermijden van een vuurgevecht. Er is echter bijna geen instructie in het vermijden, ontsnappen en ontwijken van daders. De normale trainingsklas lijkt geschikt te zijn voor mannen van 30 en 40 jaar. Eigenlijk zou een nuttige training voor jou acceptabel moeten zijn, ongeacht je leeftijd, geslacht of lichamelijke beperkingen. Laten we even stilstaan bij het soort confrontaties waar politieagenten voor trainen.
Wanneer ze afstuderen aan een politieacademie, worden politieagenten opgeleid om personen op te sporen die mogelijk betrokken zijn bij twijfelachtige activiteiten. Stel dat de politieagent zich wat ongerust voelt. Hij trekt zijn pistool. Hij houdt de persoon onder schot totdat hij hem kan boeien voor verdere ondervraging. Politieagenten kunnen snel hulp inroepen van bekende personen als de agent alleen is. Maar wij als individuen hebben die mogelijkheid niet. Ik hoop dat iedereen het met me eens is over dit eenvoudige uitgangspunt.
Wat is er mis mee om over de weg te lopen en als er een crimineel in mijn weg loopt te schieten? In dit scenario loop ik over de weg en bemoei me met mijn eigen zaken. Of ik weet niet hoe ik aan een crimineel moet ontsnappen of ik besluit dat ik een stoere vent ben. Mijn trots weerhoudt me ervan om aan de kant te gaan. Ik zie een man die volgens mij een misdadiger is. Hij komt op me af en rukt zijn pistool naar me uit. Ik trek vervolgens mijn pistool en we hebben een schietpartij. Die situatie kan schadelijk voor me zijn. Ik zou neergeschoten kunnen worden door me in de vuurgevecht te mengen.
Laten we omwille van het voorbeeld zeggen dat ik succesvol ben. Ik dood hem en ben op dit moment ongedeerd. Na de schietpartij hoort iemand in de buurt wat er aan de hand is en belt de politie. Daar komt de politie met zwaailichten en sirenes. Nu stappen de autoriteiten uit hun voertuig en richten hun geweren op mij. Ik had mijn handen in de lucht en legde mijn pistool op de grond. De politie sloeg me in de boeien en zette me achterin de patrouillewagen. Vanaf dat moment begonnen ze me te ondervragen over wat er was gebeurd. Gebaseerd op de zaken die ik heb gelezen, zouden de autoriteiten me waarschijnlijk voor iets arresteren.
Houd in gedachten
De aanklacht kan van alles zijn, van moord tot het lossen van een vuurwapen binnen de stadsgrenzen. De politie zou me naar het bureau brengen waar ze me in bewaring zouden stellen. Eerst zou ik een borgsteller bellen om mijn borgtocht te betalen, als ik het geld had om de borg te betalen. De borgsteller zou me 10 procent van de borgsom in rekening brengen als honorarium. Als de borg $100.000 was, zou dat betekenen dat ik de borg een bedrag van $10.000 in rekening zou brengen.
De borgtochtdealer behoudt de vergoeding, zelfs als ik onschuldig word bevonden. Als ik het borggeld had, kon ik uit de gevangenis ontsnappen. Als ik het borggeld niet heb, kan ik maanden of jaren in de gevangenis wegkwijnen in afwachting van een rechtszaak. De tweede persoon die ik zou bellen en heel snel, is een strafrechtadvocaat. De advocaat zou waarschijnlijk, ik gok $50,000 vragen om mij te vertegenwoordigen. Als ik succesvol was geweest in de strafzaak, zou ik uit de gevangenis zijn ontsnapt. De familieleden van de persoon die ik neerschoot, zouden waarschijnlijk een civiele rechtszaak tegen me aanspannen.
Dat zijn juridische kosten. Afhankelijk van de situatie die ik net heb beschreven, is je allerbeste uitkomst waarschijnlijk failliet gaan. Je kunt uit je huis worden gezet, je auto en andere bezittingen kwijtraken. Een slechtere uitkomst zou gevangenisstraf kunnen zijn. Ik vind geen van beide acceptabel. Een doodsoorzaak is het meest onaanvaardbaar. De ideale uitkomst is om de overtreder tegen elke mogelijke prijs te voorkomen. De vraag aan jou, de leerling van zelfverdediging, is kunnen wij als gewone burgers precies dezelfde procedures volgen als de autoriteiten? Als we op straat lopen, kunnen we dan ons pistool trekken op mensen omdat we ze verdacht vinden, zoals een politieagent dat zou doen? Natuurlijk niet. Dat is absoluut belachelijk. Als je dat zou doen, zou je in de gevangenis belanden op grond van een aanklacht zoals het zwaaien met een pistool of aanranding.
Conclusie
Willen we iemand confronteren van wie we denken dat hij crimineel gedrag vertoont? Het antwoord moet duidelijk zijn van niet. Dat is niet onze taak, dat is de taak van de politie. Het probleem is dus dat de huidige trainingstechnieken gebaseerd zijn op tactieken die de politie gebruikt. Gewone burgers kunnen niet hetzelfde doen. Omgekeerd zouden we precies het tegenovergestelde moeten doen van wat de autoriteiten doen. Als we denken dat er een dreiging is, moeten we niet op de dreiging aflopen. We zouden getraind moeten zijn om weg te komen voordat de dreiging uitmondt in een gevecht op leven en dood. Ik ken maar één andere persoon die heeft geprobeerd een training te presenteren die gebaseerd is op ontwijkende manoeuvres. Na het zien van zijn technieken, denk ik niet dat ze zouden slagen. Als je bij een schietpartij betrokken bent, zou je dan in staat zijn om de politie alles te vertellen wat je hebt gedaan om de schietpartij te voorkomen? Het is van vitaal belang dat je dat kunt!