Neuroimmunologie is de analyse van hoe het immuunsysteem en het zenuwstelsel zich tot elkaar verhouden bij de presentatie van chronische problemen. Neuroimmuunziekten zijn de ultieme blik en identificatie van deze aandoeningen zodra ze voldoende verandering hebben gecreëerd om zichtbaar te zijn op een laboratoriumtest zoals bloedanalyse.
Neuroimmuunziekten
Dit zijn complexe demonstraties die drie predisponerende omgevingsfactoren hebben. Infecties worden in verband gebracht met ziekte en aandoeningen. Aan bepaalde microbiële organismen wordt de oorzaak van talloze ziekten toegeschreven. Bij de ziekte van Lyme bijvoorbeeld is de bacterie Borrelia burgdorferi de meest voorkomende oorzaak in Noord-Amerika, terwijl Borrelia afzelii en Borrelia garinii meer voorkomen in Europa. Zodra de bacterie in het lichaam begint op te bloeien, neemt de immuunfunctie af, treden neurologische veranderingen op, raakt de spijsvertering verstoord en worden vermoeidheid en andere symptomen meer algemeen.
Veel infectueuze organismen openen ook de deur voor co-infecties en andere opportunistische infecties die de presentatie van de patiënt verder compliceren. Als de infectie niet vroeg genoeg wordt aangepakt, kan de chronische belasting slopend worden voor degenen die last blijven houden van opflakkeringen van het immuunsysteem. De ziekte van Lyme wordt "The Great Mimicker" genoemd omdat meer dan 300 verschillende neurologische, immunologische en andere chronische aandoeningen verkeerd zijn gediagnosticeerd en behandeld terwijl de echte oorzaak een schimmelinfectie was. Neurologische complicaties veroorzaakt door virussen zijn onder andere: encefalitis, polio, meningitis, encefalomyelitis, Creutzfeldt-Jakob en nog veel meer.
Let op
Blootstelling aan toxische metalen en chemicaliën draagt ook bij aan de chronische effecten van neuro-immuunziekten. Xenobiotica zijn verbindingen die in ons lichaam worden aangetroffen en die normaal gesproken niet worden geproduceerd of verwacht. Xenobiotica kunnen zowel natuurlijk voorkomende stoffen als door de mens gemaakte producten zijn. Bekende voorbeelden zijn plastic, kwik, formaldehyde en dioxine. Een veel voorkomend debat in de autisme wereld is de mogelijke correlatie tussen vaccinaties en de huidige autisme trends. Voor 1983 raadde het Center for Disease Control and Prevention (CDC) 10 verschillende vaccinaties aan voor de leeftijd van 6 jaar.
In 2007 had het CDC het vaccinatieprogramma verbeterd en 36 verschillende vaccins in precies hetzelfde tijdsbestek opgenomen. In 1982 was de geschatte incidentie van autisme 1 op de 10.000 kinderen en in 2007 was dit cijfer gestegen tot naar schatting 1 op de 150 kinderen. Vaccins bevatten verschillende lichaamsvreemde stoffen, waaronder lood, aluminium, kwik, formaldehyde, antibiotica en geaborteerd foetaal weefsel.
Blootstelling aan xenobiotica
De hoeveelheid xenobiotica die aan ons lichaam wordt blootgesteld, heeft tot veel debatten, onderzoeksexperimenten en rechtszaken geleid als het gaat om de veiligheid van de producten in ons eigen lichaam. Of vaccins autisme veroorzaken staat nog steeds ter discussie, maar blootstelling aan xenobiotica draagt zeker bij aan de neuro-immuunziekte die veel patiënten ervaren. Van pesticiden, herbiciden, vaccins, kunststoffen, aerosoldampen, kwikvullingen en de ontelbare verschillende bronnen van giftige chemicaliën en verbindingen, zal een individu dat neuro-immuunziektes ondergaat vaak vooruitgang boeken door deze giftige stoffen te elimineren.
Voedselintoleranties of -overgevoeligheden zijn iets heel anders dan voedselallergieën. Een voedselallergie veroorzaakt een potentieel levensbedreigende situatie waarbij iemand symptomen van anafylaxie of de dood vertoont. Voedselallergieën stimuleren een IgE-immuunreactie. Veel voorkomende voedingsmiddelen die een IgE-reactie veroorzaken zijn schaaldieren en pinda's. Voedselintoleranties of -overgevoeligheden kunnen verschillende symptomen veroorzaken, zoals hoofdpijn, darmstoornissen, ontstekingen, toevallen en meer, maar worden niet als levensbedreigend beschouwd. Voedselintoleranties starten een ontstekingsreactie die de IgA, IgG of IgM delen van het immuunsysteem nodig heeft.
Goed om te weten
Veel voorkomende voedselovergevoeligheden zijn glutenbevattende granen, zuivelproducten, tomaten, soja en maïs. Veel mensen kennen iemand die "lactose-intolerant" is. Lactose-intolerantie draagt meestal bij aan symptomen zoals een opgeblazen gevoel, winderigheid, gewichtsverlies, misselijkheid, hoofdpijn, etc. en er wordt geschat dat 30 miljoen Amerikanen boven de 20 jaar deze aandoening hebben. Glutenintolerantie kan verschillen van milde symptomen zoals lactose-intolerantie, of kan ernstig genoeg zijn om auto-immuunactiviteit te veroorzaken bij bijvoorbeeld personen met coeliakie.
In beide gevallen stimuleren slecht verteerde glutenmoleculen IgA-, IgM- en IgG-immuunreacties die ontstekingen en symptomen veroorzaken door het eten van deze stof. Screeningstests met bloed, speeksel, ontlasting en darmbiopsie worden gebruikt om voedselgevoeligheden op te sporen. Zodra de gevoeligheid is vastgesteld, is het elimineren van de voedingsprikkel een belangrijke stap in het helpen van iemand die last heeft van neuro-immuunziekten.
Conclusie
Chronische aandoeningen frustreren patiënten en artsen vaak vanwege de complexiteit van de symptomen van de patiënt en het brede scala aan klachten. Het aanpakken van de factoren die leiden tot neuro-immuunziekten is van vitaal belang om een patiënt te helpen zijn welzijnsniveau te verhogen. Of het nu gaat om de ziekte van Lyme, autisme, lupus, coeliakie of een andere auto-immuunziekte of chronische ziekte, de juiste tests moeten worden gebruikt om het bestaan van ziekten, toxische belasting en voedselovergevoeligheden vast te stellen.