De Indiase samenleving is een patriarchale samenleving vanwege de invloed van het geloof. De dominante religie in India is het hindoeïsme en het lijkt erop dat het meisje inferieur is aan de man. Deze discriminatie vindt haar oorsprong en gezaghebbende interpretatie in de Manusmriti. De status en de rol van de vrouw werden duidelijk afgebakend, samen met voorschriften voor therapie.
Wist je dat?
Het vurig aanhangen van de smriti-tekst resulteerde in de opkomst en overheersing van de mannen over de vrouwen. Door de eeuwen heen raakte deze negatieve kijk op het meisje ingebakken in de gedachten van individuen die het zonder vragen begonnen te volgen. De resultaten van zo'n visie zijn verschrikkelijk, zoals je je kunt voorstellen. Het trieste is dat zelfs nu, in ons postmoderne tijdperk, zulke grove denkpatronen bestaan, sommige in hun oorspronkelijke vorm en andere op een nieuwe manier. Naarmate onze samenleving zich ontwikkelde en ook de overweldigende invloed van de 'westerse' cultuur, begon de status van meisjes te veranderen en ten goede te groeien.
Tegenwoordig hebben vrouwen bijna dezelfde kansen als mannen en worden ze veel beter behandeld dan hun voorouders. Ze worden niet meer alleen gezien als draagsters van kinderen, huisvrouwen enzovoort, maar in tal van rollen als moeder, echtgenote en werknemer. Dit is echter niet overal het geval. In sommige achtergebleven gebieden van het land of in hardcore gezinnen wordt nog steeds op meisjes neergekeken.
Werken
Toch hebben vrouwen zich gelukkig ontworsteld aan de ketenen die hen waren opgelegd en hebben ze zich ontpopt als co-partners met mannen. Vrouwen delen het werk met mannen. Dat is altijd zo geweest. Maar ergens onderweg, om de een of andere onbeduidende reden, werd de aard van het werk van mensen onderscheiden en gecodificeerd ten nadele van de meisjes. Maar met de ontwikkeling is de mentaliteit veranderd en worden vrouwen nu vaker gezien dan mannen, in ieder geval in het bedrijfsleven.
Hoewel de kansen even groot zijn, zijn de uitdagingen waar vrouwen mee te maken hebben, vooral in ons land, veel groter dan die van mannen. In dit essay geef ik een paar van de uitdagingen waarmee werkende vrouwen in India worden geconfronteerd. Ik beweer niet dat ik alle uitdagingen behandel, maar ik zal proberen de meest voor de hand liggende en belangrijkste te noemen. Over het algemeen worden vrouwelijke werknemers niet erg serieus genomen door hun eigen superieuren, collega's of de maatschappij in het algemeen. Ze worden beschouwd als minder intelligent misschien, of als ze voldoende gekwalificeerd zijn, dan is het nog een kleinigheid om ze te denigreren.
Een carrière
Het hebben van een carrière vormt een uitdaging voor vrouwen vanwege hun gezinsverantwoordelijkheden. Traditioneel werden Indiase meisjes alleen gezien als thuisproducenten, maar in de afgelopen jaren hebben passend onderwijs en beter begrip, evenals de steeds stijgende kosten van levensonderhoud hen aangemoedigd om uit te gaan en een carrière na te streven. In een patriarchale samenleving als India wordt een man nog steeds beschouwd als de voornaamste kostwinner van zijn naasten.
Hoewel Indiase vrouwen buitenshuis zijn gaan werken, hebben ze cultureel, sociaal en economisch nog een lange weg te gaan om positieve mentaliteitsveranderingen teweeg te brengen in de mentaliteit van individuen. Meestal wordt al bij de aanwerving ervaren dat er een vooroordeel is ten opzichte van werkende vrouwen. De meeste Indiase mannen zijn niet bereid te accepteren dat meisjes kunnen werken, behalve in het onderwijs, de verpleging en de administratieve sector.
Hun capaciteiten worden meestal onderschat omdat Indiase vrouwen de neiging hebben om voor minder inspannende taken te kiezen, zelfs als ze hooggekwalificeerd zijn. Vrouwen moeten jongleren tussen hun verschillende rollen en dat kan behoorlijk stresserend zijn. Mannen bieden over het algemeen geen hulp bij het gezinswerk en dat betekent dat de last van gezinstaken wordt toegevoegd aan de kantoortaken van een vrouw. Dit maakt het leven van werkende meisjes extreem stressvol.
Houd in gedachten
Het eist een tol van hun fysieke, emotionele en mentale welzijn. Een van de belangrijkste oorzaken van het feit dat het werk van vrouwen steeds meer beperkt raakt tot de ongeorganiseerde sector, is dat vrouwen niet de kans krijgen om opleidingen en vaardigheden te verwerven die het makkelijker maken om van beroep te veranderen. Dit heeft te maken met de heersende sociale verhoudingen tussen vrouwen en mannen en met de structuur van de markt. Aangezien vrouwen de aanzienlijke last van huishoudelijke taken moeten dragen, wat in een arm huishouden tijdrovend en arbeidsintensief is, hebben ze niet genoeg tijd en gelegenheid om opleidingen en vaardigheden voor betere banen te verwerven.
De lage scholingsgraad van vrouwen en hun daaruit voortvloeiende verbanning naar arbeidsintensieve, tijdrovende en zware taken wordt veroorzaakt door hun ongelijke toegang tot technologie. Vrouwen krijgen geen rechten zoals minimumuren en minimumlonen en geen toegang tot moederschapsuitkeringen, gezondheidszorg voor moeders, dagopvang en juridische hulp. In veel gebieden ontvangen vrouwen geen sociale uitkeringen. Al deze factoren samen dragen bij tot de onzekerheid van vrouwen en versterken hun inferieure status als werknemer.
Een mix van economische en sociale factoren is dus verantwoordelijk voor de lage participatiegraad van meisjes. Een werkend meisje moet haar nationale en officiële verplichtingen combineren. Ze heeft te maken met druk van haar gezin, maar ook met druk van haar werk en andere sociale verplichtingen. Een gezonde balans vinden tussen werk en gezin is cruciaal voor een vrouw. Ze moet vaak harder werken om hetzelfde te bereiken als een man. Het leven van een werkend meisje in India is niet eenvoudig. In de steden wordt bij betaling en promotie rekening gehouden met verdienste en geschiktheid.
Niet dezelfde zaak
Dit is natuurlijk niet altijd het geval. Maar in dorpen is discriminatie van vrouwen nog steeds wijdverspreid. Een ervaren vrouw wordt toch behandeld en lager ingeschat dan haar mannelijke tegenhanger, hoewel ze hem overtreft of bekwamer is dan hij. Als een vrouw een leiderschapsrol op zich neemt in het dorp, zal ze aan meer misbruik en druk worden blootgesteld dan een man. Deze paar voorbeelden geven aan hoe moeilijk vrouwen het hebben in de dorpen.
Ondanks het feit dat ik heb gezegd dat in de steden wordt gekeken naar verdienste en geschiktheid, is het beeld niet zo rooskleurig als in de aankondiging wordt voorgesteld. In de steden worden vrouwen misschien niet geconfronteerd met expliciete discriminatie, maar sluipende krachten zijn impliciet aan het werk. Vrouwen hebben misschien minder fysieke capaciteiten dan mannen, maar in alle andere opzichten zijn ze gelijk aan mannen.
Conclusie
Er is absoluut geen basis voor discriminatie en gelijke rechten. Ongeacht het sociaal geconstrueerde onderscheid moeten mannen en vrouwen op de werkplek een gelijke positie krijgen. Critici van vrouwelijke werknemers zullen sterke getuigenissen ontdekken van de capaciteit van vrouwen om om te gaan met zowel werk als privéleven door eenvoudigweg een fenomenologische observatie of onderzoek uit te voeren. Er is absoluut geen excuus om vrouwen te discrimineren. De wet werd met dit doel herzien. Vrouwen kunnen aanspraak maken op gelijke rechten en een eerlijke behandeling, maar de ontmoedigende uitdagingen waarmee ze geconfronteerd worden, blijven bestaan. Tot en met het moment dat de maatschappij, nee elke persoon een mentaliteitsverandering ondergaat, zullen meisjes het 'zwakke geslacht' blijven. Utopia ligt niet in het verschiet, maar verandering wel.