Meer

    Wat zijn de naschokken van trauma?

    Als letsel gelijkgesteld kan worden aan een aardbeving, dan kunnen de vele uitingen ervan, waarvan de meeste hun effect op een persoon uitoefenen voor de rest van zijn leven, beschouwd worden als de naschokken. Maar wat is trauma eigenlijk? Trauma is een automatische reactie op de bedreiging van veiligheid of overleven. Het is een inprenting op de geest, die resulteert in zijn eigen herbedrading door middel van zijn inherente neuroplasticiteit of capaciteit om zijn ontelbare neuronen opnieuw te verbinden.

    Let op!

    De amygdala, beide amandelvormige kernen aan het einde van de hippocampus van het limbische systeem, dient als de "rookdetector" van de hersenen, die voortdurend scant op dreigend gevaar, zelfs als dit gevaar slechts een benadering is van een decennia eerder ervaren tegenoverval of bedreigende episode. Het ontvangt en verwerkt informatie veel sneller dan het bovenste, neo-cortex deel doet, en wanneer het een hint waarneemt van wat al is aangetoond als schadelijk, activeert het zijn vecht-vlucht-vries modus mechanica, het genereren van hoge niveaus van stresshormonen die het centrale zenuwstelsel klaarstomen om te reageren en de man voor te bereiden om de juiste, overlevingsbevorderende activiteit te ondernemen.

    Het gevaar kan waargenomen of werkelijk zijn, aanwezig zijn of gewoon terugkomen in het verleden. Geprepareerd en opgepompt wordt hij bewapend om het gevaar te bestrijden of te ontvluchten met behulp van een hoog zuurstofverbruik, een verhoogde hartslag en een verhoogde bloeddruk. Terwijl standaard herinneringen kunnen worden gewekt, worden trauma's opnieuw getriggerd, samen met hun fysiologische effecten, en worden ze opgeslagen als zwevende, losgekoppelde fragmenten, niet als samenhangende instellingen die een specifiek verhaal vertellen. Die trigger kan haarspeldproporties bereiken. Iemand zou fysiek en intellectueel verder kunnen gaan, maar tenzij zijn verwonding is opgelost en verwerkt, blijft hij er voor altijd emotioneel aan verbonden. Het creëert een dualiteit van verleden en heden, alsof hij in elke periode een voet moet zetten.

    Verander

    Trauma resulteert in een verandering. Het haalt het individu uit de bestuurdersstoel en reduceert hem tot een passagier, waarbij het buitengewone vermogen om zijn leven te sturen en te laten ontsporen wordt ingezet en de verzwakkende effecten uit het verleden naar het heden worden verplaatst. Bessel van der Kolk in The Body Keeps the Score: Brain, Mind, and Body in the Healing of Trauma (Viking, 2014, p. Tijdens zulke retriggerings reageert de geest op dezelfde manier als tijdens de eerste gebeurtenis, waardoor het individu in de waan wordt gebracht dat de verwonding op dat moment nog steeds bestaat en dat er geen tijd is verstreken tussen de eerste en de huidige incidenten, omdat zijn dorso-laterale prefrontale cortex, de plaats van het perioderegister, gedeactiveerd is.

    Door herhaalde herprikkelingen, die kunnen leiden tot bijna chronische mentale, fysieke, psychologische en lichamelijke gewaarwordingen, wordt veel van de wereld gezien en geïnterpreteerd door de verwonding heen, alsof het een verlengstuk ervan is. Dit resulteert, onnodig te zeggen, in de beste vervorming van iemands realiteit. Ondergedompeld in het verleden proberen de hersenen zich te verdedigen tegen benaderingen uit het heden.

    Wist je dat?

    Trauma's presenteren zich niet als verhalen met een begin, midden en einde. In plaats daarvan bieden ze aanvankelijk oninterpreteerbare aanwijzingen over hun bron in de vorm van flashbacks, geïsoleerde beelden, geluiden, fragmenten, lichamelijke sensaties, nachtmerries en flarden van losgekoppelde wanhoop en angst. Van der Kolk (Ibid, p.) Negeren maakt het erger en creëert sensaties die het individu in een hyperdrive brengen, alsof er een tornado in hem woedt, die zijn controle doorbreekt en een eigen leven gaat leiden. Wanhopig om te ontsnappen aan zowel de schade, die hij misschien niet noodzakelijkerwijs kan zien, als aan de emotionele storm in hem, neemt hij zijn toevlucht tot elke methode om die te verminderen, of het nu de echte vluchtactiviteiten zijn die het dicteert of het afzwakken en verdoven met middelen en alcohol.

      Hoe verkrachting voorkomen?

    Een van de raadsels van verwonding is dat de eerste ervaring eindigt in een niet-registratie van de tijd van deze gebeurtenis; vandaar dat, wanneer het later opnieuw wordt opgeroepen, de man niet in staat is om het in chronologisch, differentiërend zicht te plaatsen, door zich te realiseren, "Dit overkwam me toen ik vijf was. Nu ben ik 50." Het deel van de hersenen dat anders wordt gebruikt in niet-traumatische tijden blijft schoon. Dit levert een tweeledig probleem op: hoe meer letsel iemand oploopt, hoe meer hij vastzit in zijn verleden en hoe minder hij zich levend en ondergedompeld voelt in zijn huidige leven.

    Houd rekening met

    Zonder interventie, behandeling of deelname aan een twaalfstappenprogramma zal het een zich opstapelende sneeuwbal worden. Sterker nog, hoe vaker het wordt geactiveerd, hoe meer macht het uitoefent en hoe langer het zijn onverbiddelijke greep op het verleden behoudt. Het kaapt en overspoelt het individu, terwijl het een eigen leven gaat leiden en hem onderwerpt aan secundaire victimisatie - ten eerste wanneer hij de eerste, levensbedreigende episode ondergaat en ten tweede wanneer hij de stortvloed aan stresshormonen en uitbarstende emoties tegenkomt.

    Dit verklaart een van de gedragskenmerken van hun volwassen kinderen, die zegt dat de man een reactor is, geen acteur, omdat hij onmiddellijk schrikt en beweegt omdat zijn reacties het tijdsverloop tussen het moment van zijn eerste trauma en zijn huidige trauma overbruggen. Het berooft hem zelfs van een substantieel deel van de kwaliteit van zijn leven, omdat hij alles zal doen om de ondraaglijke sensaties waaraan hij is blootgesteld te vermijden om te voorkomen wat ze doet ontvlammen, inclusief het omarmen van volledige isolatie.

    Vechten of vluchten

    Een individu raakt in wezen in zijn vecht- of vluchtmodus, zoals een knop op een computer somber was, maar hij is niet in staat om deze uit te schakelen. Van der Kolk (Ibid, p.) Tenzij ze worden aangepakt en opgelost, zal iemand vrijwel zeker nooit meer dezelfde zijn. Hoewel trauma's lijken te verdwijnen nadat het gevaar is geweken, zijn ze niet, ondanks wat het individu zou kunnen denken, het eens met het "verdwenen en vergeten" bestand. Inderdaad, als een kiezelsteen die in een vijver valt, veroorzaakt letsel een rimpeleffect door diegenen te beïnvloeden die eraan worden blootgesteld door oorlogvoering, verkrachting en misbruik. De heropstoot is niet alleen allesomvattend en gebiedend, maar ontdoet een persoon van zijn huidige macht en maakt hem hulpeloos zoals hij was toen de eerste episode plaatsvond.

    Dr. Tian Dayton bij Heartwounds: De impact van onopgelost trauma en verdriet in relaties. "Als ze eenmaal getriggerd zijn, richten ze zich op degene of wat dan ook dat de trigger was, en voor een moment krijgt de wond een stem - misschien niet de ideale stem, maar wel de enige stem waarin ze begrijpt hoe ze moet praten. De naschokken zijn talrijk en onverbiddelijk.

      Wat is een mantra?

    PTSS

    De eerste daarvan is de posttraumatische stressstoornis, of PTSS. Omdat het belangrijkste doel van de hersenen is om ervoor te zorgen dat elk organisme overleeft, zorgt een herinnering aan een eerder, onopgelost trauma ervoor dat het ruwe deel van de hersenen zijn eigen circuits in werking zet en het lichaam overspoelt met een stortvloed aan hormonen zodat het zich opnieuw kan voorbereiden op vlucht- of vechtactiviteiten. Ironisch genoeg hoeft het gevaar niet echt te zijn. Als de man of vrouw een innerlijk razende storm opnieuw ervaart, wordt hij of zij gedwongen ernaar te handelen of zijn toevlucht te nemen tot welk middel dan ook dat hij kan vinden om het te blussen.

    Plotseling en onverwacht blootgesteld aan een echte of vermeende levensbedreigende gebeurtenis of persoon, die intense angst, afschuw en hulpeloosheid oproept, is hij niet in staat zichzelf te beschermen of af te schermen en ervaart hij flashbacks, nachtmerries en intense en oncontroleerbare emoties. Hoewel zijn eerste trauma zich tientallen jaren eerder voordeed en hij erin slaagde het te doorstaan, is hij er nooit helemaal van hersteld, omdat de herinneringen zich altijd recyclen binnen zijn gereorganiseerde zenuwstelsel.

    Hoe langer het wordt herhaald, hoe automatischer het wordt, totdat het individu vast komt te zitten en onzichtbaar in het naspelen van zijn geest. Hoewel het voortdurend reageert en verwoestingen aanricht met zijn meso-cortex, of psychologische deel, slaagt het er niet in om het logische, pre-frontale cortex deel precies te laten weten wat het gevaar is-niet noodzakelijkerwijs, omdat het zijn redeneervermogen grotendeels opschort en inhaalt.

    Denk aan

    Hoewel PTSS-symptomen gelijk staan aan het aanzetten van een stevige slang om een brandend gebouw te blussen, blijft het eigen water spuiten nadat de vlam is gedoofd, niet te stoppen totdat het de constructie zelf verdrinkt. Wat begint als hulp eindigt als verwonding en al doet de oorspronkelijke dreiging iemand geen pijn of dood, zijn onreguleerbare brein doet dat wel, al is het maar in nachtmerrieachtige intensiteit. Het enige overblijvende verband tussen het oorspronkelijke en het opnieuw veroorzaakte letsel zijn de fysiologische gewaarwordingen waarvan de intensiteit die het individu heeft ervaren of via herhaalde reactiveringen.

    Een andere naschok - en een van de gedragskenmerken van het volwassen kind - is een onthechting van anderen en de wereld. Omdat hij voortdurend denkt dat hij aan de buitenkant staat, is zo'n man afgescheiden van anderen, ongeacht de fysieke nabijheid, vanwege zijn gebrek aan zelfvertrouwen en onderdrukte angsten. Deze bestaan uit die opgekropte nadelen waaraan hij is blootgesteld, maar waaraan hij niet kon ontsnappen, naast de kans op alcoholische radicalen die naar hem toe zijn verplaatst en momenteel, zonder het te weten, door zijn bloedbaan stromen.

    Een derde naschok van letsel kan de afwezigheid van een fatsoenlijk ouderlijk rolmodel zijn. Als de ouders van een individu zijn opgegroeid met dezelfde onstabiele, chaotische, gewelddadige en alcoholische omstandigheden die ze voor hun nakomelingen hebben gecreëerd, zijn ze misschien alleen aanwezig geweest. Gevangenen, mogelijk, van hun eigen afhankelijkheid en onopgeloste opvoeding, laten ze hun kinderen achter zonder te weten waarom, maar nog steeds erg verlaten. Inconsequent en onbetrouwbaar, verzuimden ze de ontwikkeling van hun kroost te voeden, waardoor ze geen geschikte ouderlijke rolmodellen hadden om na te volgen of bronnen waar ze zich in konden vinden.

      Zijn er huismiddeltjes tegen spruw?

    Eindnoot

    Het zelfbeeld wordt gegenereerd door de reflectie die de ouders van een individu op hem uitoefenen, wat ertoe leidt dat hij de meningen, evaluaties, gevoelens en ideeën internaliseert. Als een vader bijvoorbeeld zegt: "Mijn zoon is een nietsnut", dan zal hij dat geloven. Voor veel kinderen is het veiliger om zichzelf te verachten dan om de relatie met hun verzorgers op het spel te zetten door boosheid te uiten of weg te lopen". "Als gevolg hiervan groeien mishandelde kinderen waarschijnlijk op met het idee dat ze fundamenteel ongeliefd zijn; dit was de enige manier waarop hun jeugdige geesten konden verklaren waarom ze zo slecht behandeld waren. Weet je wat er in je opkwam toen je voor het eerst gedwongen werd om nauw, onlosmakelijk contact te hebben met je misbruiker! Kinderen met een verleden van mishandeling en verwaarlozing leren dat hun angst, smeekbeden en gehuil niet worden geregistreerd bij hun verzorger," aldus Van der Kolk. "Niets wat ze kunnen zeggen of doen stopt het slaan of trekt hulp en aandacht. In tegenstelling tot volwassenen hebben ze geen extra instanties waar ze terecht kunnen voor hulp.

    Ideeën

    Verwante artikelen