Het wordt tijd dat we er meer in gaan geloven om er zeker van te zijn dat onze dochters een veel beter leven hebben dan wij. Oké, in de westerse wereld is de situatie van vrouwen niet zo slecht: ze kunnen stemmen. Ze kunnen studeren, werken, streven naar topposities in de politiek en in bedrijfsverenigingen. De realiteit zit hem echter in de cijfers.
De ware
De waarheid is ook dat werkende vrouwen met kinderen niet alleen verteerd worden door schuldgevoelens, maar dat ze ook een druk voelen die mannen niet voelen. De druk waar ik het over heb heeft te maken met fysieke verschijning en het vermogen om te verleiden en te overtuigen. Het is moeilijk om patronen te veranderen die al eeuwenlang bestaan. Het gebrek aan zelfvertrouwen bij veel vrouwen komt voort uit het feit dat meisjes zichzelf lange tijd door de ogen van mannen hebben gezien.
Laatst keek ik met mijn dochter naar de tv-serie Bewitched. En opeens wist ik waarom ik onbewust alle roze en meisjesachtige dingen had verboden voor mijn dochter, die hierdoor geen poppen, prinsessen of iets dergelijks heeft gespeeld. Ik denk dat ik de intieme overtuiging had dat dit bedrog was. Ik geloof dat het moeilijk is om cadeautjes voor vrouwen te kopen omdat ik me niet hoef te voeden met deze pijnlijke, slaafse drang om vrouwen op te sluiten in een gehoorzame nationale functie.
Veranderingen
Als we willen dat de interactie tussen man en vrouw verandert, dan moet dat beginnen in het onderwijs. Het moet bij ons thuis beginnen. Wie zou een jongen een pop of een strijkplank geven? Wie zou een vrouw auto's of machtssymbolen geven? Mijn zoontje van vijf vond het geweldig om een babypop van mijn dochter aan te kleden, maar al snel kreeg hij van groepsdruk te horen dat het niet cool is om dit voor een jongen te doen: het is iets voor meisjes! Hoe lang zal het nog een vrouwending blijven om voor anderen te leren zorgen? De meeste van de beste leraren die mijn kinderen hebben gehad, waren mannelijke leraren; ze waren erg ijverig in het bijbrengen van respect tussen de seksen, ze leerden jongens en meisjes om samen te werken. Ik vind het verbijsterend om te zien hoe het hier in Californië is.
Van jongs af aan worden jongens aangemoedigd om alleen met jongens om te gaan en idem voor vrouwen. Hoe komt het dat we niet inzien hoe grondig verkeerd dit is? Vrouwen en mannen zijn heel verschillend, meisjes en jongens ook. Daarom zullen we meer moeite moeten doen om ervoor te zorgen dat ze op een respectvolle manier met elkaar omgaan. Toen ik in Frankrijk het equivalent van de vijfde klas had bereikt, veranderde ik van school om aan de middelbare school te beginnen. Ik was een van de tweeëntwintig andere vrouwen, de eerste generatie vrouwelijke leerlingen op een vijftig jaar oude jongensschool.
Hoe te overleven
Om te "overleven" in die door mannen gedomineerde omgeving moesten we allemaal ons gedrag en onze manier van denken herzien. We moesten zijn zoals de jongens in spelletjes die zij al heel lang speelden en die nieuw voor ons waren. Persoonlijk was het niet moeilijk, ik hield van jongensspelletjes; ik vond ze veel leuker dan alles wat de vrouwen deden. Die ervaring heeft me waarschijnlijk meer gevormd dan ik ooit heb geweten. Ik denk dat mijn eerste interesse voor de geest van mannen daar geworteld is. Ik denk dat we vandaag de dag een evenwichtige communicatie tussen vrouwen en mannen moeten creëren.
Dit is waar mijn site om zal draaien: PeaceReminder zal de brug zijn die mannen duidelijk maakt wat vrouwen echt willen in hun relatie. Maar we zullen gezonde relaties tussen vrouwen moeten herstellen. De onzekerheid die de meeste meisjes voelen, verstoort niet alleen hun relatie met mannen maar ook met vrouwen. Hierdoor helpen vrouwen elkaar niet zoals ze zouden kunnen. Tegen de tijd dat we volledige gelijkheid tussen mannen en vrouwen hebben bereikt op het gebied van huishoudelijke taken en de zorg voor kinderen, kunnen we net zo goed dood zijn en onze kinderen ook. Collectieve patronen zijn extreem moeilijk te veranderen. Voordat we mannen de schuld geven dat ze niet snel genoeg veranderen, moeten we eerst ons eigen gedrag onder de loep nemen.
Let op
We hebben steeds meer vrouwen nodig op de arbeidsmarkt, vooral in belangrijke functies. Persoonlijke voldoening is ook cruciaal voor de meeste vrouwen en dat is gezond. Het is goed voor henzelf en voor de planeet, omdat het waarden en ethiek in de zakenwereld bevordert. Een vrouw die kinderen heeft, zal minder snel beslissingen nemen die haar kinderen op de lange termijn zouden kunnen schaden. Dit is precies wat de wereld nodig heeft. We zouden er dus niet alleen bij gebaat zijn als meer vrouwen leidinggevende posities bekleden, we zouden er nog meer baat bij hebben als die meisjes een bevredigend privéleven zouden hebben. De hele werkplek zou veranderen. Daarvoor moeten we elkaar steunen.
We moeten ons niet bedreigd voelen door het uiterlijk of de prestaties van een andere vrouw. We zijn niet meer in competitie om de volledige aandacht van een man te krijgen voor ons eigen welzijn en onze toekomst. Onze dochters zullen de kans grijpen die ons is geboden om vanaf het begin volledig financieel onafhankelijk te zijn: ze zullen hun mannelijke partner kiezen omdat ze een bevredigend persoonlijk leven willen, niet omdat het moet. Het opvoeden van kinderen zou op een beheersbare manier deel moeten uitmaken van dit proces. Ik blijf post na post herhalen: een dag is vierentwintig uur, wat er ook gebeurt. Het is onhoudbaar om van een meisje te vragen om twee, soms drie banen per dag te hebben. Je begrijpt dat ik onvermurwbaar ben over huishoudelijke hulp, omdat ik geloof dat het een noodzaak is om gezond te blijven. Ik denk ook dat meer interactie tussen meisjes het stressniveau van velen zou verlagen.
Vrouwen hebben er baat bij om met elkaar te praten. Zelfs John Gray zegt dit in zijn laatste publicatie Venus on Fire Mars on Ice. In de geschiedenis van de mensheid is het opvoeden van een kind altijd op de schouders van één individu terechtgekomen. Als je kijkt naar traditionele gemeenschappen, worden kinderen na het spenen opgevoed door de hele gemeenschap. Dus waar wachten we precies op om de wederzijdse hulp die we zouden kunnen bieden te vergroten? Waarom is er zo weinig carpooling zoals? Nadat vrouwen zichzelf min of meer met succes hebben bevrijd van een mannelijk opvoedingsprogramma, hebben ze zich onderworpen aan de dictatuur van hun eigen kinderen. Ze laten wie ze moeten sturen functioneren als advies. Ze volgen meedogenloos de agenda van hun kinderen. Ik denk bijna dat er een samenzwering is om er zeker van te zijn dat vrouwen nooit hun volledige potentieel zullen bereiken.
Moederschap
Als je eenmaal een kind hebt, weet dan dat kristal een stuk makkelijker te verzorgen is. Jij, de moeder, bent verantwoordelijk voor zijn gezondheid, zijn geestelijke gezondheid, zijn ontwikkeling, zijn groei, zijn denkwijze. En een beetje zoals het embryo van een paar uur een mens is met volledige rechten, weet dat het kind een miniatuurvolwassene is met volledige rechten. In werkelijkheid heeft dit kind meer rechten dan jij, de moeder. Hij kan je traumatiseren door je tot waanzin te dwingen, maar je kunt geen stappen ondernemen om hem terug te pakken omdat dit slecht ouderschap is. Dit kind moet zich uiten, hij wil gehoord worden, hij wil elk moment erkend worden, zelfs als dit kind geen gevoel voor grenzen heeft en herhaaldelijk je persoonlijke ruimte overmeestert.
Een kind is egocentrisch, wat hoort bij het kind-zijn. Als gevolg daarvan is het volledig egoïstisch, en dat egoïsme moet worden uitgeroeid als we uiteindelijk van dat kind een verantwoordelijke en zorgzame volwassene willen maken. Kinderen zijn niet die tere, snel getraumatiseerde dieren waarvan veel opvoeddocenten beweren dat ze dat zijn: als dat zo was, zouden we niet bestaan. Hoe konden onze grootouders of zelfs onze ouders omgaan met de vreselijke jeugd die ze hadden toen ze niet gezien of gehoord werden? Kinderen zijn wezens in de groei die hulp en liefde willen totdat hun hersenen volledig ontwikkeld zijn. Dus kunnen we stoppen met doen alsof deze kleine wezens het vermogen hebben om voor zichzelf te beslissen.
Fianl woord
Het ergste is de pubertijd. Het lijkt erop dat hoe meer onderzoek er is gedaan naar deze overgangsjaren, hoe minder gezond verstand we gebruiken. Tieners zijn misleidend omdat ze al snel volwassen lijken, zelfs als hun brein nog het brein van een jongere is. Hoe kunnen we van een tiener verwachten dat hij de perfecte keuze maakt voor zijn eigen bestwil als hij daar niet het verstand voor heeft? Dus carpoolen we niet omdat het kind dat niet wil, omdat het niet leuk voor hem is. Zijn we gek? We moeten kinderen ons leven niet laten bepalen. Het is schadelijk voor ons en voor hen. Zie wat dat betreft ook mijn andere artikel "kinderen moeten na je weinigen komen". Dames en vriendinnen, de optie is deze: of we vinden een manier om de balans in ons leven terug te brengen of we stoppen helemaal met het krijgen van kinderen. Voor mensen die al kinderen hebben, is er absoluut geen keuze: we moeten een manier vinden! Vrouwen, kom bij elkaar, wees lief voor elkaar, maak je leven gemakkelijker, help elkaar, zodat je je potentieel kunt uitdrukken. Wees niet bang. Andere vrouwen en veel mannen zullen hier zijn om je aan te moedigen.