Meer

    Hoe word ik een thuisblijfmoeder?

    Wat betekent het om een thuisblijfmoeder (SAHM) te zijn? Hoe kom je tot de beslissing om je carrière achter je te laten en je 24 uur per dag aan je kinderen te wijden? Laat me je vertellen dat de keuze verre van eenvoudig is, dat je er goed over na moet denken en dat je er heel veel vertrouwen in moet hebben. Voor mij kwam de beslissing pas na de geboorte van ons derde kind.

    Werktijd

    Tijdens mijn carrière combineerde ik een fulltime baan (met 's nachts doorwerken) en overdag moeder zijn. Ik zag mijn man ongeveer een uur voordat ik naar kantoor ging. Dit was de dagelijkse routine, vijf decennia lang. Ik werkte laat, kwam rond 1 uur thuis, ging rond 2 uur naar bed. Ik werkte laat, kwam rond 1 uur thuis, ging rond 2 uur naar bed en stond vroeg op om de kinderen de volgende dag op school te hebben. Uitputtend? Natuurlijk was het dat. Maar het was wat ik geloofde dat ik moest doen.

    Terwijl ik aan het werk was, onderweg om een hapje te eten, tijdens mijn zogenaamde lunchpauze (8 uur 's avonds), zag ik de hele zomer door gezinnen in de buurt wandelen. Ik benijdde dat leven en wist dat ik de komende jaren niet de mogelijkheid zou hebben om aan deze activiteiten deel te nemen. Ik had geen idee hoeveel jaren ik 's nachts zou werken. Het was de enige manier waarop mijn man en ik fulltime konden werken en onze kinderen uit de kinderopvang konden houden.

    Leven voortgezet

    Ik nam genoegen met upgrades van mijn man, over hoe het met onze kinderen ging, via de telefoon of foto's die per e-mail werden verstuurd. Ik wist dat de kinderen het naar hun zin hadden, maar ik was er niet. Ik was er niet bij etentjes, bij opdrachten, bij badkamers, bij speeltijd, verhaaltijd, bedtijd en alles daartussenin.

    Natuurlijk zat het me dwars, maar hé, dit is precies wat we moesten doen. Na verloop van tijd besloten we nog een kind te nemen. Ons derde kind werd geboren in april 2010 en zij was een levensveranderend kind. Ik weet niet wat er gebeurde, maar op een gegeven moment veranderde ons denkproces. Ik kon het niet opbrengen om weer aan het werk te gaan, ik kon het idee niet bevatten om haar en de rest van mijn kinderen weer achter te laten. Het werd mijn dood! Ik was dankbaar dat ik deze keer 8 maanden zwangerschapsverlof had opgenomen, deels betaald, deels onbetaald.

      Kunnen vitaminen en supplementen gewichtstoename in de menopauze tegengaan?

    Het is gelukt!

    Mijn man en ik leefden de maanden met een fractie van het inkomen dat we normaal opbrachten. De tijd kwam om weer aan het werk te gaan en het was moeilijk, dus vloog ik. Dit is het moment waarop mijn geloof sterker werd en ik dichter bij God kwam. Zoals ik al zei, was ons derde kind een levensveranderaar. Ik schoof mijn zwangerschapsverlof nog een maand op, toen nog een maand - het was uiteindelijk december 2010 en ik kon dit niet blijven doen. Ik kreeg te horen dat ik in januari 2011 terug moest komen, geen verlengingen meer.

    Dus na vele weken en dagen bidden, overleggen met mijn man, financiering doornemen en naar mijn kinderen kijken, besloot ik die ontslagbrief te schrijven. Een ontslagbrief, van een geweldige carrière waar ik van hield - een afdeling waar ik respect voor had en supervisors die ik zou missen. Ik zou alle promotielijsten waarop ik stond en inkomen opgeven, thuisblijven bij mijn kinderen en nooit meer een stap in hun leven missen.

    Drukfactor

    De druk was overweldigend. Het was echt moeilijk! Het was niet moeilijk omdat ik het niet wilde proberen, maar moeilijk omdat dit alles was wat ik kende: werk, geld, werk. Maar deze keer veranderde er iets en ik kon mijn kinderen gewoon niet achterlaten. Dus de brief werd geschreven en ingediend en in december 2010 nam ik ontslag bij een uitstekende werkgever. In een tijd waarin zovelen een beroep of baan wilden, gaf ik het mijne op.

    Heb ik spijt van deze keuze? Nee, geen moment. Ik ben nu twee jaar thuis en ik kijk terug op mijn carrière en mis het soms. Er is absoluut geen vergelijking tussen thuisblijven en werken. Thuisblijven betekent dat je 24 uur per dag bezig bent, met bijna geen pauzes. Toen ik werkte, had ik rust, omdat ik naar kantoor ging. Ik kon ademen en had interactie met volwassenen. De verschillen zijn enorm. Maar ik zal altijd onthouden wat ik ergens gelezen heb.

      Wist je dat oestrogeen een krachtig hormoon is?

    Losjes gezegd: 'Werk zal er altijd zijn, maar de vormende jaren van je kinderen niet. En het is zo correct. Ik krijg de vormende jaren van mijn kinderen nooit meer terug, hun eerste jaren, sportevenementen, etentjes, huiswerk, baden, verteltijd, noem maar op, als je met je ogen knippert, is het weg! Een thuisblijfmoeder zijn, betekent offers brengen. Als je van één inkomen wilt leven, moet je inleveren en dan bedoel ik veel! Je moet bezuinigen, bezuinigen en veel dingen opgeven die je echt niet nodig hebt.

    Eindnoot

    Ik heb gemerkt dat veel gezinnen hier niet klaar voor zijn. Veel gezinnen zouden liever genoeg verdienen, de jaarlijkse vakantiereizen maken, hun geld uitgeven aan wat ze maar willen in plaats van zich op te offeren, om een thuisblijvende ouder te hebben. Toch hoor ik ze zeggen: "Ik wou dat ik thuis kon zijn." Dat kan, als je je er bewust voor inzet. Het is absoluut niet gemakkelijk. Ik geloof dat je vertrouwen in God moet hebben, dat je partner waarschijnlijk een goedbetaalde, vaste baan moet hebben en dat je bereid moet zijn om offers te brengen.

    Misschien heb je het nog niet genoeg gezegd? Opoffering. Maar allemaal voor de kinderen! Ik benijd werkende moeders echt niet, want ik heb het meegemaakt en weet precies hoe het is. Ik vind het fijn om thuis bij mijn kinderen te zijn en ze te zien opgroeien, zonder iets over het hoofd te zien. Mijn carrière is er nog steeds. We verwachten vandaag ons 4e kind en ik ben enthousiast. We zijn financieel zekerder dan toen ik nog werkte en een dubbel inkomen had!

    We konden een huis kopen met één inkomen! Iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden toen ik nog werkte. We hebben de financiering aangepakt en realiseerden ons dat frivole uitgaven eigenlijk waren wat we toen deden. Nu controleren we onze financiën en we hebben zoveel geleerd! Ik dank God voor deze kans om thuis te zijn, om het hoofd boven water te houden, om nog steeds van het leven te genieten en betrokken te zijn bij het leven van mijn kinderen. Op een dag ga ik weer werken, maar tot die tijd ben ik er voor mijn kinderen en mis ik niets van hun vormende jaren!

    Ideeën

    Verwante artikelen