Meer

    Geslachtsongelijkheid?

    Nu ik een halve eeuw hier op deze fantastische planeet heb doorgebracht, heb ik de neiging om door de jaren heen terug te kijken en de beruchte "toen en nu" scenario's te vergelijken. Dit staat bekend als reflectie en het is een fantastisch iets. Eerlijk gezegd zou ik willen dat meer mensen de tijd namen om dit te doen, want ik heb het gevoel dat we daar het gezond verstand vinden dat onder de boom of in de struiken op de loer ligt.

    Gezond verstand

    Hoewel gezond verstand steeds moeilijker te vinden is, ben ik er zeker van dat het nog steeds bestaat; er zijn gewoon niet zoveel mensen die ernaar zoeken. Laten we bijvoorbeeld Alice Pauls Equal Rights Amendment nemen. Aan het eind van de jaren '60 en het begin van de jaren '70, toen dit door het hele land werd gepusht, stonden vrouwen in het openbaar op en spraken hun gedachten uit als nooit tevoren. Ze raakten zo opgewonden dat ze hun beha's uittrokken en in de lucht zwaaiden alsof dat op de een of andere manier een accent aan hun eigen woorden gaf.

    Ik heb dat nooit geweten, want ik genoot van mijn beha. In die jaren was ik een jonge, beïnvloedbare vrouw die haar weg zocht, zoals de meesten in hun tienerjaren. Ik wist niet eens dat er iets bestond dat ongelijkheid heette. Ik groeide op in een huis vol vrouwen, dus het was niet wijdverbreid in mijn leven. Ik had nooit het gevoel dat ik minder was dan anderen of dat ik niet alles kon zijn wat ik wilde, maar blijkbaar was dat wel het geval. Ik had hier veel mee te maken gehad toen ik deel uitmaakte van de regionale YWCA.

    Let op

    Veel van wat de "hippies" deden is aan ons geopenbaard door de vele programma's die werden aangeboden en de leiders die verantwoording moesten afleggen voor hun werk. Door mijn betrokkenheid bij deze programma's maakte ik veel deel uit van de cultuur. Ik sloot me aan bij de beweging voor gelijke rechten voor vrouwen en deed veel om dit te bevorderen in mijn grote staat Maine. Waarom zouden we immers geen gelijk loon krijgen voor dezelfde plaats of in aanmerking komen voor dezelfde banen als mannen? Wat maakt het uit of een meisje of een man aan het werk is, zolang het werk maar goed gedaan wordt? En waarom kan een vrouw geen carrière hebben en moeder zijn? Wie zegt dat ons leven beperkt moet zijn? God heeft ons niet ongelijk gemaakt; Hij heeft gewoon de plicht op de lange termijn aan ons toegewezen en wat is daar mis mee? Er is er één die aan de top staat van elk bedrijf, elke instelling en elke beschaving op aarde, dus waarom zou er niet één zijn die aan de top staat van elk gezin, één die op de lange termijn de moeilijke beslissingen neemt, zoals elke CEO of president? Terug naar de reden voor deze blogpost.

      Wat weten over vrouwelijke kracht?

    De beweging voor gelijke rechten voor vrouwen draaide allemaal om het behandelen van vrouwen als gelijken in positie en beloning. Het was geweldig voor een vrouw om carrière te maken en hogerop te komen in het bedrijfsleven. Veel moedige vrouwen hadden het eervolle voorrecht om in verschillende sectoren te werken, zoals het bedrijfsleven, de politiek en het bedrijfsleven. Deze werelden, die ooit gedomineerd werden door mannen, werden overgenomen door slimme vrouwen en dankzij hun moed zijn meisjes in Amerika nu de meest vrije ter wereld. Moeder zijn en een fulltime baan hebben is de norm geworden en we juichten degenen toe die deze weg namen. Ik heb deze weg ook bewandeld, maar niet altijd met succes en ik had al lang geleden besloten dat het niets voor mij was. Thuiswerken is wat voor mij het beste werkt en dat is waar ik nu sta. Ik vind dat de beweging voor gelijke rechten op verschillende manieren goed is geweest voor ons land.

    Houd in gedachten

    Een vrouw kan nu een carrière kiezen die bij haar past of ze kan ervoor kiezen om thuis te blijven en haar kinderen op te voeden zoals zij dat wil. Dit is fantastisch. Maar ik zie ook de negatieve kanten. Een goed voorbeeld is Sarah Palin. Dit is een self-made meid die haar hele leven op haar voorwaarden heeft geleefd, ervoor heeft gekozen om een gezin te stichten en deel te nemen aan de moddergooiende, hond-eet-dog, wheeling en dealing wereld van de politiek. Ze is eigenlijk een fantastisch rolmodel voor meisjes en vrouwen, maar de kant waar ze geen deel van uitmaakt, scheurt haar aan stukken. Ik zou graag willen weten waar de meisjes zijn die zo betrokken waren bij de beweging voor gelijke rechten.

    Realiseren ze zich niet dat ze juist in dit soort situaties vrouwen en hun prestaties zouden moeten steunen? Sarah Palin is een product van de beweging voor gelijke rechten! Ze heeft haar weg gebaand zoals een man dat zou doen en helaas krijgt ze precies dezelfde rotzooi te verduren als een man. Dit is de slechte kant van de beweging voor gelijke rechten. Ik zeg niet dat meisjes niet dezelfde rotzooi moeten slikken als een man, want dat moeten ze wel. Ik zeg dat als een vrouw de idealen van een beweging uitdraagt die zo goed is als de beweging voor gelijke rechten, dat alle vrouwen die in die beweging geloven haar dan zouden moeten komen helpen met bepaalde algemene steun. In plaats daarvan horen we meisjes vuilspuiterij over dit meisje!

    Laten we eens kijken

    dat het er in de motie om ging meisjes op hoge plaatsen te krijgen, zodat ze invloed konden uitoefenen op de manier waarop dingen in deze wereld worden gedaan. Hun visie is anders dan die van een mens en er wordt aangenomen dat daar wereldwijd behoefte aan is. Je bent het misschien niet eens met haar beleid, maar ze heeft genoeg lef om haar mening te geven, het zo nodig op het nationale podium te brengen en de kritiek te incasseren. Ze maakt de weg vrij voor een paar andere meisjes om daar te staan en te doen wat zij niet heeft kunnen doen. Er is onenigheid onder ons en daar is niets mis mee. Maar het zou mooi zijn als meisjes zich zouden herinneren waar ze vandaan kwamen en het verschil zouden zien van waar ze nu zijn, genietend van hoe een vrouw voor de tweede keer in de geschiedenis vice-presidentskandidaat was en we zelfs voor de allereerste keer een vrouwelijke presidentskandidaat hadden. Dit is belangrijk en verdient het respect van ALLE VROUWEN in dit land.

      Heb je een gids voor zakenvrouwen nodig?

    Als we een beetje van dat respect zouden kunnen opbrengen als we ons debat voeren, zou dat de sfeer al een stuk verbeteren. Maar de meisjes gedragen zich het slechtst in dit verhaal. Ze snijden mevrouw Palin aan alsof ze de duivel is. Ik vind deze meiden niet op het nationale podium van de politiek staan en het op de kin nemen. Het zijn lafaards, die zich verschuilen achter hun pennen en het comfort van de tv-camera's. Het is belangrijk dat ze alles mogen zeggen omwille van de controverse en de kijkcijfers in plaats van de inhoud te meten van wat er naar buiten komt. Hebben meisjes de industrie dommer gemaakt? Laten we eerlijk zijn. Het vereist een speciaal soort moed om je kandidaat te stellen voor ELKE functie in de huidige politiek, nationaal of lokaal, vrouwelijk of mannelijk. Je kunt verwachten dat je belachelijk wordt gemaakt en wordt bestookt met onzin alsof je weer op het schoolplein staat. Wie zal dit spervuur van modder en koeienstront leiden?

    De media

    In plaats van een informatieve rol zijn ze stevig opgeschoven naar de veroordelende rol die voor mij ironisch is, omdat ze aan de kant staan die de rest heeft uitgescholden dat oordelen iets verschrikkelijks is. Zouden ze erachter zijn gekomen dat we elke minuut van de dag oordelen? Nou, dat onderwerp is voor een ander artikel. Mijn punt hier is dat ik me schaam voor die vrouwen die het gelijkheidsamendement zo hoog in het vaandel hadden staan en vanuit hun pas gelakte nagels die op hun computertoetsenbord tikken en hun mollige, rode lippen komt de ergste aanval van op deze dame die in mijn ogen belichaamd heeft wat ik dacht en dacht dat het doel van deze beweging was.

    Of de organisatoren van deze beweging hebben hun bedoelingen verkeerd voorgesteld aan talloze meisjes in dit land, in welk geval ik onvruchtbaar ben, of vrouwen in het algemeen waarderen gewoon niet wat deze beweging voor ons heeft gedaan en profiteren nu van de norm. Hier is de grote vraag: Was het de bedoeling van de beweging voor gelijke rechten om alle meisjes in elk gebied van de samenleving te krijgen of was het alleen maar om die meisjes die het leven op een specifieke manier bekeken in elk gebied van de samenleving te krijgen? Als het dat laatste is, wat hebben we dan bereikt? Was het niet onze wens om de manier waarop dingen werden gedaan en waargenomen te veranderen? Was het niet onze wens om nieuw perspectief te brengen en te helpen bij het tot stand brengen van een stadion waar alle gedachten gedeeld en besproken werden en waar deze gedachten evenveel gewicht en belang kregen? Misschien zijn we niet goed genoeg opgeleid over dit onderwerp. Misschien zijn we de straat vergeten die ons hierheen heeft geleid en als dat zo is, is het tijd voor een opfrisser.

      Hoe slapeloosheid genezen tijdens de menopauze?

    Conclusie

    We applaudisseren voor vrouwen die grootse dingen doen of we doen dat niet. We kunnen zeker niet applaudisseren voor vrouwen die geweldige dingen doen in slechts 1 segment van de ideologie aangezien er meer dan één is. Als we dat wel doen, zijn we geen haar beter dan de good old boys waar we zo hard voor gevochten hebben om mee om te gaan en langs te komen op de ladder. Als we hier blijven, hebben we geen eigen identiteit verworven, maar in plaats daarvan gewoon een systeem gerepliceerd dat we haatten en wilden veranderen. Dan zijn we "hen" geworden. Ik moedig jullie commentaar aan.

     

    Ideeën

    Verwante artikelen