Η νευροανοσολογία είναι η ανάλυση του τρόπου με τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα και το νευρικό σύστημα σχετίζονται μεταξύ τους στην παρουσίαση χρόνιων προβλημάτων. Οι νευροανοσολογικές διαταραχές είναι η απόλυτη ματιά και η αναγνώριση αυτών των καταστάσεων μόλις δημιουργήσουν επαρκή αλλαγή ώστε να φανούν σε μια εργαστηριακή εξέταση όπως η ανάλυση αίματος.
Νευροανοσολογικές διαταραχές
Πρόκειται για πολύπλοκες εκδηλώσεις που έχουν τρεις προδιαθεσικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι λοιμώξεις έχουν συνδεθεί με ασθένειες και αρρώστιες. Ορισμένοι μικροβιακοί οργανισμοί πιστώνονται ως η αιτία για πολυάριθμες ασθένειες. Για παράδειγμα, στη νόσο του Lyme, το βακτήριο Borrelia burgdorferi είναι η πιο συχνή αιτία στη Βόρεια Αμερική, ενώ τα Borrelia afzelii, και Borrelia garinii είναι πιο διαδεδομένα στην Ευρώπη. Μόλις τα βακτήρια αρχίσουν να ευδοκιμούν από το σώμα, η λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος μειώνεται, συμβαίνουν νευρολογικές αλλαγές, η πέψη διαταράσσεται και η κούραση και άλλα συμπτώματα γίνονται πιο διαδεδομένα.
Πολλοί μολυσματικοί οργανισμοί ανοίγουν επίσης τις πόρτες για συν-μολύνσεις και άλλες ευκαιριακές λοιμώξεις που περιπλέκουν περαιτέρω την εικόνα του ασθενούς. Εάν η λοίμωξη δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, οι χρόνιες επιβαρύνσεις γίνονται εξουθενωτικές για όσους συνεχίζουν να έχουν εξάρσεις του ανοσοποιητικού συστήματος. Η νόσος του Lyme αποκαλείται "ο μεγάλος μιμητής", καθώς πάνω από 300 διαφορετικές νευρολογικές, ανοσολογικές και άλλες χρόνιες παθήσεις έχουν διαγνωστεί και θεραπευτεί λανθασμένα, όταν η πραγματική προέλευση ήταν μια μυκητιασική λοίμωξη. Οι νευρολογικές επιπλοκές που προκαλούνται από ιούς περιλαμβάνουν: εγκεφαλίτιδα, πολιομυελίτιδα, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλομυελίτιδα, Creutzfeldt-Jakob και πολλά άλλα.
Σημειώστε
Η έκθεση σε τοξικά μέταλλα και χημικές ουσίες συμβάλλει επίσης στις χρόνιες επιπτώσεις των νευροανοσολογικών παθήσεων. Τα ξενοβιοτικά είναι ενώσεις που βρίσκονται στο σώμα μας και οι οποίες δεν παράγονται κανονικά ή δεν αναμένεται να υπάρχουν εκεί. Τα ξενοβιοτικά μπορεί να περιλαμβάνουν ουσίες που απαντώνται στη φύση ή και προϊόντα που δημιουργούνται από τον άνθρωπο. Συνήθη παραδείγματα είναι τα πλαστικά, ο υδράργυρος, η φορμαλδεΰδη και οι διοξίνες. Μια συχνή συζήτηση στον κόσμο του αυτισμού είναι η πιθανή συσχέτιση μεταξύ των εμβολιασμών και των σημερινών τάσεων του αυτισμού. Πριν από το 1983, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) συνιστούσε 10 διαφορετικούς εμβολιασμούς πριν από την ηλικία των 6 ετών.
Μέχρι το 2007, το CDC είχε βελτιώσει το πρόγραμμα εμβολιασμού ώστε να περιλαμβάνει 36 διαφορετικά εμβόλια στο ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα. Το 1982, η εκτιμώμενη συχνότητα εμφάνισης αυτισμού ήταν 1 στα 10.000 παιδιά, ενώ μέχρι το 2007, το ποσοστό είχε ανέβει σε 1 στα 150 παιδιά. Τα εμβόλια περιέχουν διάφορες ξενοβιοτικές ουσίες, όπως μόλυβδο, αλουμίνιο, υδράργυρο, φορμαλδεΰδη, αντιβιοτικά και ιστό αμβλωμένου εμβρύου.
Έκθεση σε ξενοβιοτικά
Η ποσότητα της έκθεσης σε ξενοβιοτικά έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις, ερευνητικά πειράματα και δικαστικές μάχες όσον αφορά την ασφάλεια των προϊόντων στο σώμα μας. Το αν τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό παραμένει προς συζήτηση, ωστόσο η έκθεση σε ξενοβιοτικά συμβάλλει σίγουρα στη νευροανοσολογική παρουσίαση που βιώνουν πολλοί ασθενείς. Από τα φυτοφάρμακα, τα ζιζανιοκτόνα, τα εμβόλια, τα πλαστικά, τους ατμούς αερολυμάτων, τα σφραγίσματα υδραργύρου και τις αμέτρητες διαφορετικές πηγές τοξικών χημικών ουσιών και ενώσεων, ένα άτομο που υποβάλλεται σε νευροανοσολογικές διαταραχές θα παρουσιάσει συχνά πρόοδο μέσω της εξάλειψης αυτών των τοξικών ουσιών.
Οι τροφικές δυσανεξίες ή ευαισθησίες είναι εξαιρετικά διαφορετικές από τις τροφικές αλλεργίες. Μια τροφική αλλεργία προκαλεί μια δυνητικά απειλητική για τη ζωή συνάντηση, όπου το άτομο έχει συμπτώματα αναφυλαξίας ή θανάτου. Οι τροφικές αλλεργίες διεγείρουν μια ανοσολογική απόκριση IgE. Τα κοινά τρόφιμα που προκαλούν μια αντίδραση IgE περιλαμβάνουν τα οστρακοειδή και τα φιστίκια. Οι τροφικές δυσανεξίες ή ευαισθησίες μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, διαταραχές του εντέρου, φλεγμονές, επιληπτικές κρίσεις και άλλα, αλλά δεν θεωρούνται απειλητικά για τη ζωή. Η τροφική δυσανεξία ξεκινά μια φλεγμονώδη αντίδραση που απαιτεί τα τμήματα IgA, IgG ή IgM του ανοσοποιητικού συστήματος.
Καλό είναι να γνωρίζετε
Οι συνήθεις τροφικές ευαισθησίες περιέχουν γλουτένη που περιέχει δημητριακά, γαλακτοκομικά προϊόντα, ντομάτες, σόγια και καλαμπόκι. Πολλά άτομα γνωρίζουν για κάποιον που έχει "δυσανεξία στη λακτόζη". Η δυσανεξία στη λακτόζη συμβάλλει συνήθως σε συμπτώματα όπως φούσκωμα, μετεωρισμός, απώλεια βάρους, ναυτία, πονοκέφαλοι κ.ά. και εκτιμάται ότι 30 εκατομμύρια Αμερικανοί άνω των 20 ετών αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση. Η δυσανεξία στη γλουτένη μπορεί να διαφέρει από ήπια συμπτώματα όπως η δυσανεξία στη λακτόζη, ή μπορεί να είναι αρκετά σοβαρή ώστε να κάνει αυτοάνοση δραστηριότητα για παράδειγμα άτομα με κοιλιοκάκη.
Και στις δύο περιπτώσεις, τα κακοχωνεμένα μόρια γλουτένης διεγείρουν τις ανοσολογικές αντιδράσεις IgA, IgM και IgG, οι οποίες προκαλούν φλεγμονή και συμπτώματα από την κατανάλωση αυτής της ουσίας. Οι εξετάσεις διαλογής που έχουν αίμα, σάλιο, κόπρανα και εντερική βιοψία χρησιμοποιούνται για την εύρεση τροφικών ευαισθησιών. Μόλις εντοπιστεί η ευαισθησία, η εξάλειψη του διατροφικού εναύσματος είναι ένα σημαντικό βήμα για να βοηθηθεί ένα άτομο που αντιμετωπίζει νευροανοσολογικές διαταραχές.
Συμπέρασμα
Οι χρόνιες παθήσεις συχνά απογοητεύουν τόσο τους ασθενείς όσο και τους γιατρούς, λόγω της πολυπλοκότητας των συμπτωμάτων του ασθενούς και της ευρείας επιλογής των παραπόνων των ασθενών. Η αντιμετώπιση των παραγόντων που οδηγούν στις νευροανοσολογικές διαταραχές είναι ζωτικής σημασίας για τη βοήθεια ενός ασθενούς να αυξήσει το επίπεδο ευεξίας του. Είτε το άτομο υποβάλλεται σε νόσο του Lyme, αυτισμό, λύκο, κοιλιοκάκη, ή οποιαδήποτε άλλη αυτοάνοση ή χρόνια νόσο, θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται οι κατάλληλες εξετάσεις για τον εντοπισμό της ύπαρξης οποιασδήποτε νόσου, των τοξικών επιβαρύνσεων και των τροφικών ευαισθησιών.