Μπορεί να είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπως και η διαδικασία για να γίνεις γυναίκα. Είναι άλλο πράγμα να αναγνωρίζεις τη δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη ή ενός αρχιτέκτονα και άλλο όταν η ίδια η πράξη της δημιουργίας της ζωής αγνοείται. Και ενώ μπορεί να λέμε τα λόγια μας για την αγάπη μας για τη φύση, θέματα όπως τα έθιμα, οι συνήθειες και οι προϋπάρχουσες πνευματικές πρακτικές παρεμβαίνουν στην ικανότητα να αναγνωρίσουμε ή να αγκαλιάσουμε την αληθινή φύση της γυναίκας.
Blooding
Είναι κάτι παραπάνω από πρόβλημα το γεγονός ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι αγαπούν την τεκνοποίηση, ωστόσο δεν αναγνωρίζεται ποτέ η ιερότητα του εμμηνορροϊκού αίματος, ενός σημαντικού συστατικού της διαδικασίας. Ο άνθρωπος έχει κατακτήσει τον κόσμο ξανά και ξανά, με διάφορους τρόπους, για να μπορέσει να κατανοήσει και να ανακαλύψει τα μυστήριά του, αλλά τα μυστήρια της ζωής, τα μυστήρια του γυναικείου αίματος, δεν έχουν γίνει καθόλου κατανοητά.
Ίσως γι' αυτό οι μητέρες προσφέρουν στις νεαρές κόρες τους πολύ σύντομες οδηγίες για την έμμηνο ρύση. Εξακολουθεί να καλύπτεται από μυστικότητα και ντροπή. Επειδή η διαδικασία αυτή δεν λαμβάνει την πρέπουσα προσοχή, οι νεαρές γυναίκες δεν έρχονται να μάθουν πώς είναι μέρος των κύκλων της φύσης ή τίποτα σχετικά με το ενεργοποιό πνευματικό δυναμικό των μηνιαίων κύκλων τους.
Η αλήθεια
Η απλή αλήθεια είναι ότι το αίμα (αν πρόκειται για το αίμα της εμμήνου ρύσεως ή του τοκετού) είναι ένα μέρος αυτού του ποταμού της ύπαρξης και η βάση της φαντασίας, της δημιουργικότητας που περιβάλλει τις υπόλοιπες δημιουργικότητες- της δημιουργικότητας της διατροφής του εμβρύου και της γέννησής του. Το αίμα είναι ζωή: μέσω της εμμήνου ρύσεως μια γυναίκα μπορεί να μετατραπεί σε κορίτσι και όταν επέλθει η εγκυμοσύνη, να φέρει μια νέα ζωή στον κόσμο. Το αίμα του κοριτσιού, που τόσο συχνά περιφρονείται, συμβολίζει πραγματικά την ίδια την ουσία της ύπαρξης.
Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία δεν αναγνωρίζεται η ιερότητα του αίματος της περιόδου. Τα κορίτσια, οι μελλοντικοί θεμελιωτές της ζωής, φτάνουν στην εφηβεία νιώθοντας αμηχανία και ντροπή για τον εαυτό τους. Δεν είναι ευπρόσδεκτες ή δεν γιορτάζονται όταν φτάνουν στην ηλικία της εμμηναρχής. Νιώθουν ντροπή και έτσι κρύβουν το αίμα της περιόδου τους, το αίμα της ζωής.
Τελική σημείωση
Εκτός από ορισμένες χώρες του κόσμου όπου γιορτάζεται αυτή η ιερή περίοδος, η "περίοδος του φεγγαριού", και οι νεαρές γυναίκες καλωσορίζονται στο ταξίδι της γυναικείας ηλικίας, πολλά νεαρά κορίτσια έχουν κολλήσει με τους προϋπάρχοντες περιορισμούς, τις παραδόσεις και τις κοινωνικές και πολιτιστικές αξίες. Η εποχή καλεί τις γυναίκες να ανακτήσουν την αρχαία τους παράδοση (την παράδοση του να είναι οι θεμελιωτές της ζωής) και να ενδυναμωθούν υιοθετώντας την επίγνωση των μυστηρίων του αίματος.