Ένα υγιές συκώτι αποτελεί ένδειξη γενικής καλής υγείας. Όταν οι ηπατικοί πόροι είναι φραγμένοι από εκατοντάδες και χιλιάδες χολόλιθους, υπάρχει συμφόρηση στους χοληφόρους πόρους. Τόσο το ανδρικό όσο και το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ομαλή λειτουργία του ήπατος. Οι χολόλιθοι στο συκώτι εμποδίζουν την κίνηση της χολής μέσω των χοληφόρων πόρων και αυτό δυσχεραίνει την πέψη και διαστρεβλώνει το δομικό πλαίσιο των ηπατικών λοβών.
Ας το κατανοήσουμε
Μειώνει την παραγωγή του ήπατος τόσο της λευκωματίνης του ορού όσο και των παραγόντων πήξης. Η λευκωματίνη ορού είναι η πιο συχνή και άφθονη πρωτεΐνη στην κυκλοφορία του αίματος, υπεύθυνη για τη διατήρηση της οσμωτικής πίεσης του πλάσματος κατά το φυσιολογικό της ποσό των 25mmHg. Οι παράγοντες πήξης είναι ζωτικής σημασίας για την πήξη του αίματος. Η ανεπαρκής ωσμωτική πίεση κόβει την πηγή των θρεπτικών ουσιών στα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των αναπαραγωγικών οργάνων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη αποστράγγιση της λέμφου.
Η κακή λεμφική παροχέτευση στα αναπαραγωγικά όργανα μπορεί να οδηγήσει σε κατακράτηση υγρών και οίδημα, εκτός από την κατακράτηση μεταβολικών αποβλήτων και νεκρών κυττάρων. Όλα αυτά μπορεί να προκαλέσουν τη σταδιακή εξασθένιση των σεξουαλικών λειτουργιών. Οι περισσότερες παθήσεις του αναπαραγωγικού συστήματος οφείλονται σε ακατάλληλη αποστράγγιση της λέμφου. Ο θωρακικός πόρος(βλέπε Διαταραχές του κυκλοφορικού συστήματος) αποχετεύει το λεμφικό υγρό από όλα τα όργανα του πεπτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του ήπατος, του σπλήνα, του παγκρέατος, του στομάχου και των εντέρων. Αυτός ο μεγάλος πόρος συχνά συμφορείται άσχημα όταν οι χολόλιθοι από το ήπαρ εμποδίζουν τη σωστή πέψη και απορρόφηση της τροφής.
Έχετε κατά νου
Είναι προφανές, αλλά ελάχιστα αναγνωρισμένο από την κυρίαρχη ιατρική, ότι η συμφόρηση του θωρακικού πόρου επηρεάζει τα όργανα του αναπαραγωγικού συστήματος. Αυτά τα όργανα, όπως και τα περισσότερα άλλα στο σώμα, πρέπει να αποβάλλουν στον θωρακικό πόρο τα κύτταρα που έχουν μετατραπεί και τα μεταβολικά τους απόβλητα. Η διαταραγμένη λεμφική αποχέτευση στην περιοχή της γυναικείας πυέλου ευθύνεται για την καταστολή της ανοσίας, τα προβλήματα εμμήνου ρύσεως, το προεμμηνορροϊκό στρες (PMS), τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, τη φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (PID), την τραχηλίτιδα, όλες τις παθήσεις της μήτρας, τις δυστροφίες του αιδοίου με ανάπτυξη ινώδους ιστού, τις κύστεις των ωοθηκώνκαι τους όγκους, τις κυτταρικές ανεπάρκειες, τις ορμονικές ανεπάρκειες, τη χαμηλή λίμπιντο, την υπογονιμότητα και τις γενετικές μεταλλάξεις των κυττάρων που οδηγούν σε καρκίνο.
Η θωρακική απόφραξη μπορεί επίσης να οδηγήσει σε συμφόρηση της λέμφου στο αριστερό στήθος, αφήνοντας έτσι πίσω της εναποθέσεις βλαβερών ουσιών που μπορεί να οδηγήσουν σε φλεγμονή, σχηματισμό εξογκώματος, απόφραξη των γαλακτοφόρων πόρων και καρκινικούς όγκους. Εάν ο δεξιός λεμφικός πόρος, ο οποίος αποστραγγίζει τη λέμφο από το δεξιό μισό του θώρακα, τον αυχένα, το κεφάλι και το δεξί χέρι, συμφορηθεί, τα απόβλητα συσσωρεύονται στον τέλειο μαστό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εκεί παρόμοια προβλήματα. Ο συνεχής περιορισμός της λεμφικής αποχέτευσης στην περιοχή του πέους προκαλεί καλοήθη και καρκινική διόγκωση του προστάτη εκτός από φλεγμονές των όρχεων, του πέους και της ουρήθρας.
Σημειώστε
Η ανικανότητα είναι πιθανό αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης. Η συνεχής αύξηση των χολόλιθων από το συκώτι, ένας κοινός παράγοντας μεταξύ των μεσήλικων ανδρών στις πλούσιες κοινωνίες, είναι μία από τις σημαντικές αιτίες απόφραξης της λέμφου σε αυτή την πολύ σημαντική περιοχή του σώματος. Τα αφροδίσια νοσήματα εμφανίζονται όταν τα εκτεθειμένα τμήματα του σώματος φτάνουν σε υψηλό βαθμό τοξικότητας. Των μικροβιακών ασθενειών προηγείται σημαντική συμφόρηση της λέμφου.
Η κατάρρευση της ικανότητας του λεμφικού συστήματος (το οποίο περιέχει το ανοσοποιητικό σύστημα) να απωθεί τα εισβάλλοντα μικρόβια είναι η πραγματική αιτία πολλών αναπαραγωγικών και σεξουαλικών διαταραχών. Όταν αφαιρεθούν όλες οι χολόλιθοι στο ήπαρ και διατηρηθεί μια θρεπτική διατροφή και τρόπος ζωής, η λεμφική δραστηριότητα μπορεί να επανέλθει στο φυσιολογικό. Το αναπαραγωγικό σύστημα λαμβάνει ενισχυμένη θρέψη και γίνεται πιο ανθεκτικό. Οι λοιμώξεις υποχωρούν- οι κύστεις, ο ινώδης ιστός και οι όγκοι διασπώνται και εξαλείφονται- και οι σεξουαλικές λειτουργίες αποκαθίστανται όλες.